16.2.2014
Του Φώτιου Μπαμπάνη
Τις μέρες αυτές επανέρχεται στο προσκήνιο και πάλι το γνωστό θέμα της μαρτυρικής Κύπρου μας. Τώρα ξαφνικά ο ξένος ευρωατλαντικός παράγοντας και δη οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μας θυμήθηκαν ξανά και θυμήθηκαν ξανά και το μαρτυρικό νησί και τον Ελληνισμό υπό την ευρεία έννοια. Ξαφνικά τώρα θέλουν λύσουν όλως περιέργως το Κυπριακό πρόβλημα, το οποίο χρονίζει εδώ και έξι με επτά δεκαετίες περίπου...
Προς τί άραγε αυτή η σπουδή; Τους έπιασε τώρα άραγε ξαφνικά αυτός ο πόνος; Όχι, βέβαια, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Τα τελευταία χρόνια, λόγω των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και πετρελαίου που ευρέθησαν στην περιοχή τόσο της Κύπρου, όσο και του Αιγαίου, σε συνάρτηση δε και με το θέμα της ΑΟΖ, η οποία μπορεί να δημιουργηθεί μόνο ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ... Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής θυμήθηκαν τώρα τη μαρτυρική μας μεγαλόνησο, τώρα τους έπιασε ο πόνος να λύσουν το πρόβλημα αυτό και βέβαια να το λύσουν με βασικό γνώμονα όχι για μία βιώσιμη λύση του Κυπριακού, αλλά προτάσσοντας την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων ασφαλώς! Κάτι που βέβαια είναι λογικό και εύλογο, εκεί καίγονται να διασφαλίσουν τα δικά τους γεωπολιτικά, οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου!...
Από την άλλη μεριά, βέβαια, θέλουν να ικανοποιήσουν όπως έχει εξελιχθεί τις τελευταίες δεκαετίες τον πλέον βασικό εταιρικό τους σύμμαχο στην περιοχή, που δεν είναι άλλος από την οθωμανική Τουρκία, τον Οθωμανό Σουλτάνο Ερτογάν! Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θέλουν τώρα να θέσουν σε εφαρμογή ένα σχέδιο, το οποίο θα ικανοποιεί πρώτιστα τους δικούς τους σκοπούς και επιδιώξεις και κατά δεύτερον τις τουρκικές επιδιώξεις...
Έτσι λοιπόν, βλέπουμε μια τεράστια στροφή της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, αν θυμηθεί κανείς βέβαια το περίφημο σχέδιο Acheson το 1964, το οποίο όλοι το έχουν υποτιμήσει, όλοι δεν θέλουν να το αναφέρουν και μνημονεύουν, πλην όμως αν αυτό το σχέδιο είχε υλοποιηθεί, τότε πάρα πολλά πράγματα θα είχαν αλλάξει, τόσο για την μεγαλόνησο, όσο και για την ίδια την Ελλάδα μας, και ασφαλώς και σχετικά με τις σχέσεις μας με την Τουρκία.
Τί εννοώ με αυτό; Είναι κάτι που το έχω τονίσει κατ' επανάληψη. Εάν το σχέδιο Acheson το 1964 είχε γίνει δεκτό τότε θα επιλύονταν οριστικά και αμετάκλητα το Κυπριακό ζήτημα, αφού η Κύπρος πλέον θα ενσωματωνόταν στην Ελληνική επικράτεια, δηλαδή θα ικανοποιείτο το βασικό αίτημα και βασικός στόχος του κινήματος της Κυπριακής Ανεξαρτησίας του 1955 της ηρωικής ΕΟΚΑ υπό τον Γρίβα Διγενή, που δεν ήταν άλλος από την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα!
Έτσι λοιπόν, η Κύπρος μας θα ενώνονταν με τη μητέρα πατρίδα, όπως προηγουμένως είχε συμβεί και με την Κρήτη, και στα πλαίσια αυτά αυτομάτως θα εισήρχετο και στο ΝΑΤΟ ως επαρχία πλέον της Ελληνικής επικράτειας. Οι δε Τουρκοκύπριοι που -όπως έχουμε τονίσει κατ’ επανάληψη- δεν είναι Τούρκοι, είναι Κύπριοι εξισλαμισθέντες, αυτόι λοιπόν θα θεωρούντο απλώς Μουσουλμάνοι, όπως οι Μουσουλμάνοι της Θράκης, και μόνο στην Καρπασία οι Τούρκοι θα διατηρούσαν κάποια στρατιωτική βάση πέντε χιλιομέτρων...
Όπως είχε πει εύστοχα ο Γεώργιος Παπανδρέου μια ιστορική φράση που δυστυχώς μετά από πενήντα χρόνια είναι περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ: «Μας έδιναν την πολυκατοικία και απλά μας ζητούσαν να εκμισθώσουμε μόνο το ρετιρέ»!...
Τότε λοιπόν όπως είναι γνωστόν και όπως εύστοχα έχει αποκαλύψει ο ίδιος ο Άρις Μπουλούκος στο γνωστό βιβλίο του με τον τίτλο «Υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ», όντας και ο ίδιος υπεύθυνος της ΚΥΠ στην σχετική υπηρεσία που υπήρχε στη Λευκωσία το 1964, τότε λοιπόν με βάση και τις πληροφορίες του λοχαγού Άρι Μπουλούκου -βασικού πρωταγωνιστή των γεγονότων εκείνης της εποχής-, τότε λοιπόν ο Ανδρέας Παπανδρέου με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο υπονόμευσαν και τελικά πέτυχαν την ματαίωση αυτού του σχεδίου!...
Το τί ακολούθησε είναι γνωστό... Πλέον οι Αμερικανοί κατάλαβαν ότι οι Έλληνες παίζουν ένα άλλο παιχνίδι, ότι δεν μπορούν να μας εμπιστεύονται και για αυτούς βέβαια δεν αποτελούσε προτεραιότητα ποιά θα ήταν η δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, αλλά τί θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα δικά τους συμφέροντα, όπως λέμε και στα αγγλικά "Who is able to do the job"...
Ποιός λοιπόν θα έκανε την δουλειά, αφού ο ένας σύμμαχος (δηλαδή η Ελλάδα) δεν ανταποκρίθηκε; Στράφηκαν λοιπόν στην Τουρκία και άρχισαν να προωθούν αργά και σταθερά την επίτευξη των Τουρκικών επιδιώξεων...
Πέτυχαν λοιπόν το 1974, εξαπατώντας τον τότε ηγέτη της χώρας Δημήτρη Ιωαννίδη, να τον πείσουν να προκαλέσει πραξικόπημα στην Κύπρο, έτσι ώστε να δοθεί η αφορμή που επιζητούσε η Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο... Εισβάλλοντας λοιπόν η Τουρκία στη Κύπρο ξεκίνησε η εφαρμογή ακριβώς αυτού του σχεδίου. Στη συνέχεια -το 1983- είχαμε την ανακήρυξη του Τουρκοκυπριακού Ψευδοκράτους, δηλαδή της δήθεν Ψευδοδημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου και φτάσαμε αργότερα στο σχέδιο Αννάν, το οποίο ο Τάσσος Παπαδόπουλος το απέρριψε με παρρησία, δηλώνοντας ότι το σχέδιο αυτό καθιστούσε την Τουρκία κυρίαρχο στο νησί! Και βέβαια ο Τάσσος Παπαδόπουλος, αυτός ο σύγχρονος ήρωας, εφάμιλλος και συμπολεμιστής του Γρίβα Διγενή, είναι ένας σύγχρονος ήρωας όχι μόνο της Κύπρου μας αλλά και του Ελληνισμού!...
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος λοιπόν, διακήρυξε ότι: «Εγώ εκπροσωπώ κράτος και δεν παραδίδω επαρχία»! Παρά ταύτα όμως, μετά τη «Σκύλλα» -το σχέδιο Αννάν-, τώρα θα περάσουμε στη «Χάρυβδη», διότι έρχεται το σχέδιο Νούλαντ!... Σύμφωνα με το σχέδιο Νούλαντ θα πάμε σε μία λύση συνομοσπονδίας... Αυτή τη στιγμή ουσιαστικά το γεγονός ότι ξεκινούν τετραμερείς συνομιλίες, και δη συνομιλίες μεταξύ του Κύπριου Προέδρου Αναστασιάδη με τον ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ντερβίς Έρογλου, δείχνει πλέον σαφή αναβάθμιση του ρόλου των Τουρκοκυπρίων, σαφή αναβάθμιση του Τουρκοκυπρίου ηγέτη, ο οποίος συνομιλεί ισότιμα ως ίσος προς ίσον με τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενός κράτους δηλ. αναγνωρισμένου διεθνώς από τα Ηνωμένα Έθνη και μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως!
Γιατί λοιπόν αυτή η υποχωρητικότητα; Γιατί λοιπόν αυτή η κατάντια; Γιατί λοιπόν αυτή η βιασύνη και σπουδή; Είναι απορίας άξιον το γεγονός, πώς ανέχεται κανείς δηλώσεις του νέοθωμανού Σουλτάνου Ερτογάν του τύπου «Δεν υπάρχει κράτος με το όνομα Κύπρος»!!! Πέρα από την προκλητικότητα, είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι ουδείς αντέδρασε...
Σε αυτό ακριβώς εννοούμε πως ούτε από την Αθήνα, ούτε από τη Λευκωσία κανείς απάντησε... Και το χειρότερο από όλα είναι ότι το σχέδιο Νούλαντ εξισώνει ουσιαστικά την Κυπριακή Δημοκρατία με την Τουρκοκυπριακή Κοινότητα και ουσιαστικά μιλά για τη δημιουργία ενός «κράτους» που θα αποτελείται από δύο άλλα κράτη! Άρα λοιπόν αναγνωρίζεται de facto και -αν το προσυπογράψουμε- και de jure το παράνομο Ψευδοκράτος της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου...
Τρίζουν πραγματικά τα κόκκαλα όλων των ηρώων που πολέμησαν και έχυσαν το αίμα τους για τη μαρτυρική μεγαλόνησο: του Γεωργίου Γρίβα Διγενή, του Γρηγόριου Αυξεντίου, των Καραολή και Δημητρίου, του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, και ασφαλώς του μεγάλου σύγχρονου ηγέτη όχι μόνο της Κύπρου αλλά ολόκληρου του Ελληνισμού, του Τάσσου Παπαδόπουλου...
Όποιος τολμήσει να θέσει την υπογραφή του είτε αφορά σε Κύπριο πολιτικό, είτε και σε Ελλαδίτη, σε ένα τέτοιο σχέδιο, σαν αυτό της κυρίας Νούλαντ, θα έχει διαπράξει το μέγιστο έγκλημα της εθνικής προδοσίας!!! Και από εκεί και πέρα βέβαια, τολμώ να πω ευθέως, οιοσδήποτε Έλληνας ανά τον κόσμο έχει το δικαίωμα να τιμωρήσει τον ή τους προδότες εκείνους, που θα θέσουν την υπογραφή τους σε ένα τέτοιο κατάπτυστο και προδοτικό σχέδιο, σαν αυτό της κυρίας Νούλαντ!!!
Ούτε η οικονομική κρίση, ούτε τίποτε άλλο, θα πρέπει να είναι σε θέση να μας οδηγήσει σε αποδοχή τέτοιου είδους λύσεων! Αλλιώς όποιος το πράξει αυτό θα λειτουργήσει σίγουρα με δόλο και εκ του πονηρού, όντας πράκτορας ξένων δυνάμεων και ξένων κέντρων, που απεργάζονται άλλα συμφέροντα ξένα προς εκείνα της Κύπρου και του Ελληνισμού υπό την ευρεία έννοια!
Γι’ αυτό λοιπόν μετά το σχέδιο Ανάν, το σχέδιο Νούλαντ, άρα... απ’ τη «Σκύλλα» στη «Χάρυβδη»!...
Ελλαδίτες και Κύπριοι, όλοι μαζί αντισταθείτε, ας φωνάξουμε ένα βροντερό ΟΧΙ στο σχέδιο της κυρίας Νούλαντ!!! Είπαμε ΟΧΙ στη «Σκύλλα» του Αννάν, λέμε ΟΧΙ και στη «Χάρυβδη» της Νούλαντ!!!