ΜΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ ΓΩΝΙΑ
30.11.2011
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Όλα τα θέματα που αφορούν την τρέχουσα παγκόσμια πολιτική επικαιρότητα θα πρέπει απαραίτητα να αντιμετωπίζονται σε δύο ταυτόχρονες διαστάσεις:
- μία ιστορική, η οποία να τονίζει την αναμφισβήτητη διαχρονικότητα των πραγμάτων, αφού στην πραγματικότητα όλες οι εξελίξεις και τα γεγονότα που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη ιστορία βλέπονται από τους ειδικούς σε βάθος χρόνου τόσο στο παρελθόν όσο και στο μέλλον,
- μία πλανητική, που να εντάσσει τα κατά τόπους πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά συμβάντα στο πλαίσιο ευρύτερων ανακατατάξεων, που ουσιαστικά δεν σηματοδοτούν παρά μια γιγαντιαία παγκόσμια σύγκρουση ανάμεσα σε υπερδυνάμεις για τον συνολικότερο έλεγχο του κόσμου...
Αυτή τη στιγμή λοιπόν, σε όλες αυτές τις όντως δραματικές και ραγδαίες εξελίξεις σε Ελλάδα και Ευρωζώνη, η δική μας αναλυτική διαδικασία βλέπει ξεκάθαρα μία πολύ πιο διευρυμένη κατάσταση επικείμενης ανάφλεξης μίας ιστορικής-πλανητικής σύρραξης, που ξεφεύγει κατά πολύ από τα στενά ελληνικά και ευρωπαϊκά πλαίσια! Μία σύρραξη, την οποία εμείς θεωρούμε πλέον (μετά και τα πρόσφατα γεγονότα) παραπάνω από βέβαιη και έχει να κάνει με την αντιπαράθεση των δύο κυρίαρχων «κόσμων» πάνω στη Γη, της επιτιθέμενης αυτή τη στιγμή Ανατολής και της σε αμυντική διάταξη ευρισκόμενης Δύσης...
Πραγματικά, ανεξάρτητα από τις πολεμικές περιπέτειες των δυτικών χωρών τα τελευταία χρόνια (π.χ. στο Ιράκ ή, πρόσφατα, στη Λιβύη), ο δυτικός κόσμος συνολικά παραμένει όχι απλά αμυντικά διατεταγμένος, αλλά και κυριολεκτικά «μουδιασμένος» από τη δική του έμφυτη κρίση σε συνδυασμό με την ξαφνική και (εν πολλοίς) αναπάντεχη άνοδο του ανατολικού μπλοκ μέσω του σχηματισμού του ευρασιατικού άξονα! Έτσι, αυτή την ώρα η εικόνα του κόσμου δείχνει σαφέστατα μία πρωτοφανή για τους τελευταίους αιώνες αναδίπλωση της Δύσης και μία εξίσου φοβερή και δυναμική επιθετικότητα του ανατολικού μπλοκ δυνάμεων, που οδηγεί πολλούς αναλυτές μυστικών υπηρεσιών των δυτικών χωρών να συγκρίνουν την κατάσταση σήμερα μ’ εκείνη... των μεσαιωνικών επιδρομών των μογγολικών ορδών στην Ευρώπη!
Και βέβαια, αυτή η άνοδος της Ανατολής σε βάρος της Δύσης έχει σύνθετα χαρακτηριστικά: ραγδαία πληθυσμιακή αύξηση της Ασίας έναντι της υπογεννητικότητας των Ευρωπαίων, απίστευτη πραγματικά οικονομική πρόοδος Κίνας και Τρίτου Κόσμου έναντι ευρωπαϊκής και αμερικανικής κρίσης, αλλά και στρατιωτικός-γεωπολιτικός επεκτατισμός του ευρασιατικού άξονα σε βάρος των ΗΠΑ και Ε.Ε., που δείχνουν σταδιακά να «μαραζώνουν» και να συρρκικνώνεται το πεδίο επιρροής τους... Άρα, βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην επερχόμενη πλανητική σύγκρουση των δύο αντιμαχόμενων «κόσμων», οι ενωμένες ανατολικές δυνάμεις όχι απλά έχουν καλύψει την άλλοτε υπέρ της Δύσης δυσαναλογία που τους χαρακτήριζε σε σχέση με τον εχθρό, αλλά και διαθέτουν πλέον την υπεροπλία σε όλους απολύτως τους σχετικούς τομείς (δημογραφική ανωτερότητα, στρατιωτική ισχύ, οικονομική άνθηση κτλ.)...
Η Δύση λοιπόν, με εντελώς διαφορετικό σύστημα αξιών από εκείνο της Ανατολής (που βασίζεται στην ελληνική πλατωνική φιλοσοφία, σε αντίθεση με το ανατολικό, που εκπηγάζει από τον κινεζικό κομφουκιανικό στοχασμό), προσπαθεί σήμερα να απαντήσει – σπασμωδικά πάντως, εξαιτίας της ανομοιογένειάς της και των εγγενών της ελαττωμάτων – σ’ αυτή την απίθανη πράγματι άνοδο της Ανατολής. Ακριβώς σ’ αυτή τη λογική θα πρέπει να βλέπει κάποιος την όποια ενεργοποίηση των διάφορων δυτικών μηχανισμών αντίδρασης, όπως π.χ. είναι η περίφημη Τριμερής Επιτροπή, για την οποία τόνοι μελάνης έχουν κατά καιρούς χυθεί. Το ίδιο ισχύει και για μια ακόμα παρεξηγημένη «μυστική» οργάνωση, τη σχεδόν θρυλική Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, της οποίας ο πραγματικός ρόλος στις διεθνείς εξελίξεις μάλλον υπερτιμάται και πάντως διαστρεβλώνεται συστηματικά...
Εμείς, επειδή ακριβώς στις αναλυτικές μας διεργασίες δεν υποπίπτουμε στις διάφορες νεομυθολογίες και υπερβολές, αλλά αντιθέτως βασιζόμαστε πάνω σε αληθινές καταστάσεις, προσεγγίζουμε τα πράγματα με μια τελείως διαφορετική λογική από αυτή των «συνωμοσιολόγων». Έτσι και τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ την αντιμετωπίζουμε ενταγμένη μέσα στη γενικότερη δυτική εξουσιαστική-κυβερνητική δομή, η οποία βεβαίως περιλαμβάνει όλα όσα χαρακτηρίζουν βασικά το κατεστημένο του δυτικού μπλοκ και την υπεράσπιση των συμφερόντων του: από τις πλέον εμφανείς υποδομές της δυτικοευρωπαϊκής Ε.Ε. και της βορειοαμερικανικής NAFTA έως τις πιο «απόκρυφες» και παραδοσιακές σωματειακού τύπου ενώσεις, όπως π.χ. οι διάφορες τεκτονικές στοές ή και η ίδια η «θεσμοθετημένη» πλέον Λέσχη Μπίλντερμπεργκ.
Ειδικά για την τελευταία, εμείς δεν διακρίνουμε παρά τη «φυσιολογική» αντίσταση των αστικών-κεφαλαιοκρατικών δυτικών δομήσεων απέναντι σε κάθε είδους εξωτερική απειλή, που θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο να υπονομεύσει τα δεδομένα συμφέροντα της αστικής τάξης της Δύσης και, συνακόλουθα, του κεφαλαίου που αυτή δημιούργησε και της συσσώρευσής του σε παγκόσμια κλίμακα... Ο «θεσμός» λοιπόν της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ – και από εδώ ακριβώς απορρέει ο όποιος «μυστικιστικός» της χαρακτήρας – δεν φανερώνει τίποτα περισσότερο από μια τακτική (κατά βάση μία φορά ετησίως) συνάθροιση πολιτικών, οικονομικών και δημοσιογραφικών παραγόντων του δυτικού ημισφαιρίου, προς ανταλλαγή αντιλήψεων που να συντείνουν στη διαμόρφωση ενός πιο συμπαγούς πλαισίου δράσης των διαφόρων συμμαχιών της Δύσης. Θα μπορούσαμε καταχρηστικά να το ονομάσουμε ως «διευθυντήριο», με την έννοια ότι εν μέρει χαράζει μία πορεία στρατηγικής, αν και αυτός ο όρος δεν ταιριάζει και τόσο με τον φιλελεύθερο χαρακτήρα της...
Βεβαίως, όλα τα παραπάνω δημιουργούν πολλές ενστάσεις και προκαλούν την εκτόξευση κατηγοριών συντηρητικών κύκλων, οι οποίοι δεν μπορούν να αποδεχτούν τον «κλειστό» χαρακτήρα των συνεδριάσεων της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Αν όμως δει κάποιος το θέμα βαθύτερα, θα καταλάβει ότι αυτή ακριβώς η απόπειρα της εν λόγω λέσχης να διαφυλάξει δήθεν τα όποια «μυστικά» της από διαρροές κτλ., δεν είναι παρά μία αποτυχημένη εν τέλει προσπάθεια μίμησης αρχαίων και μεσαιωνικών τελετουργικών, στα οποία μετείχαν αποκλειστικά και μόνο οι «μεμυημένοι». Κι αυτός μας ο ισχυρισμός, ότι δηλ. πρόκειται περί σαφούς αποτυχίας της να διαφυλάξει το όποιο μυστήριο των συναθροίσεών της (κάτι που δείχνει βέβαια ότι τελικά μόνο «κρυφές» δεν είναι οι συνεδριάσεις της!), έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον πραγματικό – και όχι υποκατάστατο προϊόν – μυστικισμό της Ανατολής! Πράγματι, ποτέ κανείς δεν μπορεί ούτε καν να γνωρίζει πότε και πού λαμβάνουν χώρα οι παρόμοιες συνάξεις των διάφορων «στοών» και «ιερατείων» της Ανατολής, που επίσης πραγματοποιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Μπροστά σ’ αυτά, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ (που... διαφημίζει μάλιστα τις επικείμενες συναντήσεις της, γνωστοποιώντας τα πάντα γύρω απ’ αυτές!) μοιάζει τελικά εντελώς ερασιτεχνική και αδύναμη...
Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι όλες οι ενέργειες αυτού του μυστικιστικού, μάλλον, τύπου (συμπεριλαμβανομένων αυτών της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ) δεν είναι παρά η επιβίωση του πανάρχαιου εθίμου της «συναλληλίας», δηλ. της ουσιαστικής συγκυβέρνησης εκκλησίας-πολιτείας. Με δυο λόγια, αποτελούν υπολλείμματα της άλλοτε θεοκρατικής αντίληψης της πολιτικής, όπου στη διακυβέρνηση των κοινωνιών είχε κυρίαρχη συμμετοχή το θεολογικό στοιχείο. Φυσικά αυτού του είδους η όποια επιβίωση και προσαρμογή σε σύγχρονα πρότυπα στην περίπτωση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ γίνεται με τρόπο εντελώς αστείο και μάλλον αποτυχημένο, αφού οι όλες «τελετουργικού» στυλ διαδικασίες της είναι απλές απομιμήσεις – ή και διακωμώδηση – των πανάρχαιων μεταφυσικών μυητικών πράξεων. Κι αυτό συμβαίνει, κατά τη γνώμη μας, ακριβώς επειδή στη σημερινή Δύση έχει χαθεί πια το υπερφυσικό στοιχείο στην καθημερινότητα, αυτή η παλιά πίστη στο Θαύμα, και όλα έχουν υποπέσει υπό την εξουσία του – κατά Καρλ Μαρξ – χυδαίου υλισμού... Συνεπώς και η κάθε απόπειρα αναβίωσης και αναπροσαρμογής παλαιότερων δοξασιών των προγόνων μας σε τωρινό πλαίσιο είναι καταδικασμένη σε έναν άψυχο και άνευρο «πιθηκισμό» των κάποτε λαμπρών προτύπων του παρελθόντος.