Πώς το Κόκκινο Ιερατείο εξοντώνει τους αντιφρονούντες...
4.10.2011
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Έχουμε επανειλημμένως αναφερθεί στον πλανητικό ρόλο του Κόκκινου Ιερατείου της Μόσχας, μίας δηλ. μυστικιστικής κάστας, που – έχοντας ως «βαριά» παράδοση την κληρονομιά των Χαζάρων του Μεσαίωνα – κατόρθωσε να διεισδύσει και τελικά να «καπελώσει» τους πλέον νευραλγικούς τομείς του ρωσικού κράτους, ακόμα και την ίδια την κεντρική εξουσία! Ιδιαίτερα δε οι (ιουδαϊκού θρησκεύματος) «εγκέφαλοι» του Κόκκινου Ιερατείου έχουν καταλάβει εξ ολοκλήρου την ισχυρότερη δόμηση μυστικής υπηρεσίας του πλανήτη, δηλ. την KGB, και ως εκ τούτου κυριαρχούν αναπόφευκτα στα μεγάλα παρασκηνιακά παιχνίδια... Στις 31 Δεκεμβρίου 1999 – έπειτα από την άθλια διακυβέρνηση του Γέλτσιν – το Ιερατείο ανέλαβε πραξικοπηματικά την αρχή της Ρωσίας, προωθώντας στην προεδρία της υπερδύναμης αυτής τον «σκοτεινό» Βλαντίμιρ Πούτιν...
Στο στενό πλαίσιο της νέας «δημοκρατικής» τυραννίας στη Ρωσία κάθε φωνή που αντιτίθεται στο θέλημα της νέας εξουσίας είναι φυσικά ανεπιθύμητη... Άρα «οφείλει» ή να σταματήσει την αντιπολίτευση στο καθεστώς Πούτιν ή, σε περίπτωση που «δεν συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις», αναλαμβάνει ρόλο το εκτελεστικό απόσπασμα της ρωσικής μαφίας! Πράγματι, ουκ ολίγοι διεθνείς αναλυτές σημειώνουν ότι σήμερα στη Ρωσία η «δημοκρατία» είναι σε πού χειρότερο επίπεδο ακόμα κι από αυτό της εποχής Γκορμπατσόφ (1985-1991)!... Τότε τουλάχιστον όλο και ακουγόταν κάποια αντίθετη φωνή. Τώρα έχει επικρατήσει – δια του «ερυθρού» τρόμου! – η ΣΙΓΗ ΤΟΥ ΙΧΘΥΟΣ...
Στις 7 Οκτωβρίου 2006 συγκλονίστηκε η κοινή γνώμη της Ρωσίας, αλλά και του κόσμου όλου! Δολοφονήθηκε στη Μόσχα, σε ηλικία 48 ετών, η δημοσιογράφος Άννα Πολιτκόφσκαγια, που επί χρόνια έγραφε για τις μεγάλες ρωσικές εφημερίδες “Izvestia” και “Novaya Gazeta”. Συγγραφέας μερικών συγκλονιστικών βιβλίων, η Πολιτκόφσκαγια αποτέλεσε ένα μεγάλο «αγκάθι» στην εξουσία των μετα-κομμουνιστών των «ειδικών υπηρεσιών» της άλλοτε ΕΣΣΔ και έτσι έπρεπε να «απαλειφθεί»!... Παρά τις προειδοποιήσεις όμως η δημοσιογράφος αρνήθηκε να συμβιβαστεί με την εξουσία των νεο-Χαζάρων κι έτσι, προφανώς, πάρθηκε η εντολή θανάτωσής της...
Το έγκλημα συνέβη, όταν άγνωστος που την περίμενε μπροστά από το διαμέρισμά της, την πυροβόλησε μέσα στο ασανσέρ, καθώς αυτή ανέβαινε προς το σπίτι της. Η δολοφονημένη ήταν μία από τους σημαντικότερους επικριτές του καθεστώτος Πούτιν, έχοντας μάλιστα εκδώσει και το πολύκροτο βιβλίο «Η Ρωσία του Πούτιν», στο οποίο επιτίθεται αλύπητα στον τότε Ρώσο πρόεδρο και στο περιβάλλον του. Επίσης έβγαλε και το βιβλίο «Ρωσικό ημερολόγιο», που αποτελεί κι αυτό σκληρό «κατηγορώ» κατά του Ευρασιάτη δικτάτορα με «δημοκρατικό» προσωπείο... Φυσικά ο βίαιος θάνατός της, που προηγήθηκε μόνο κατά ενάμιση μήνα του θανάτου του Ανατόλι Λιτβινένκο (πρώην πράκτορα της KGB, που κατέφυγε στη Βρετανία και εκεί τον δηλητηρίασε το Ιερατείο...), προκάλεσε θόρυβο τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της Ρωσίας. Πολλοί είδαν στη δολοφονία της αξιόλογης και ιδιαίτερα μαχητικής δημοσιογράφου άλλον έναν κρίκο στη σειρά αντι-πουτινικών παραγόντων, που προκαλούσαν προβλήματα στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας από τον Πρόεδρο Πούτιν.
Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι το Σεπτέμβριο του 2004 η Πολιτκόφσκαγια είχε υποστεί «παράξενη» δηλητηρίαση, ενώ ετοιμαζόταν να καλύψει το θέμα με την τραγωδία του Μπεσλάν και την εν ψυχρώ δολοφονία δεκάδων παιδιών-ομήρων στο σχολείο που κατέλαβαν Τσετσένοι τρομοκράτες. Η δηλητηρίαση, που έστειλε την Πολιτκόφσκαγια στο νοσοκομείο, την εμπόδισε τελικά να βγάλει «μεγάλες ειδήσεις», όπως είχε υποσχεθεί και πολλοί θεώρησαν ότι αποτελούσε κάποιου είδους προειδοποίηση για το ότι αποτελούσε στόχο συγκεκριμένων κύκλων κι ότι κινδύνευε κι η ίδια η ζωή της...
Ο συντάκτης της εφημερίδας “Novaya Gazeta”, Ντμίτρι Μουράτοφ, είπε ότι την ημέρα της δολοφονίας της η Πολιτκόφσκαγια σχεδίαζε να καταθέσει μια εκτεταμένη ιστορία για τις πρακτικές βασανισμού που πιστεύεται ότι ότι χρησιμοποιούνταν από τις τσετσενικές αρχές. Ο Μουράτοφ επίσης ανέφερε ότι αυτοί που κατηγορούνταν στην ιστορία για την πρακτική βασανιστηρίων ανήκουν σε σώματα ασφαλείας πιστά στον φιλομοσχοβίτη πρωθυπουργό της Τσετσενίας Ραμζάν Καντίροφ. Ο Ρώσος γενικός εισαγγελέας Γιούρι Τσάικα είπε πως θα επιληφθεί προσωπικά της υπόθεσης, όπως ανακοίνωσε το γραφείο του την Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2006. Το γραφείο του εισαγγελέα ανέφερε επίσης ότι οι ερευνητές θεωρούν την επαγγελματική δουλειά της Πολιτκόφσκαγια ως το κύριο κίνητρο της δολοφονίας της...
Τελικά, τον Μάιο του 2011 ανακοινώθηκε επίσημα από τις ρωσικές αρχές ότι παραδόθηκε (μόνος του!) ο δολοφόνος της Άννα Πολιτκόφσκαγια... Πρόκειται για τον Μουσουλμάνο Τσετσένο Ρουστάμ Μαχμούντοφ. Οι αρχές είναι κατηγορηματικές στο ότι αυτός ακριβώς είναι ο δολοφόνος της Ρωσίδας δημοσιογράφου, αν και δεν εξήγησαν γιατί άραγε ένας Τσετσένος (υποτίθεται «πατριώτης»...) να σκοτώσει μια δημοσιογράφο που αποκάλυπτε τα αμαρτήματα του Πούτιν στον πόλεμο κατά των Τσετσένων «τρομοκρατών»;... Τα εν λόγω αμαρτήματα του Ρώσου κυβερνήτη αφορούν στις διαταγές που ρητά έχει δώσει ο ίδιος για σκληρή τακτική των ρωσικών στρατευμάτων στον Καύκασο. Έτσι, οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις χρησιμοποιούν στην Τσετσενία, τη Γεωργία και αλλού στην περιοχή της Υπερκαυκασίας τακτικές απάνθρωπες και σκληρές, προκειμένου να «σπάσουν τη σπονδυλική στήλη του εχθρού» (κατά τον ίδιο τρόπο που έκαναν οι Αμερικανοί π.χ. στο Βιετνάμ και αλλού). Και όλα αυτά αποσκοπούν φυσικά στην επανάκτηση του ελέγχου από τη Μόσχα των περιοχών εκείνων που θεωρούνται νευραλγικής σημασίας για την επερχόμενη πλανητική εξάπλωση του ευρασιατικού άξονα, που σύντομα θα κυβερνάει τον κόσμο...