30.11.2016
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Ένα μεγάλο, αόρατο, γεωπολιτικό (γεωστρατηγικό και γεωοικονομικό) παιχνίδι παίζεται αυτές τις δραματικές στιγμές γύρω από την ΑΟΖ [Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη] της Ελλάδας, που πιθανότατα να κρίνει και το μέλλον ολόκληρης της περιοχής μας, ίσως μάλιστα… και να μας ρίξει στη θύελλα ενός νέου πολέμου! Κι αυτό, διότι στους πονηρούς -γεωπολιτικά κι όχι μόνο- καιρούς που ζούμε οι ανακατατάξεις που διαδραματίζονται είναι εντυπωσιακές και σε καθημερινή σχεδόν βάση· γεννιέται ένας νέος κόσμος, αναδύεται ένα εντελώς καινούριο διεθνές περιβάλλον, οι δε εξελίξεις «τρέχουν» με ρυθμούς ασύλληπτους και με επίκεντρο τον ελλαδικό χώρο...
Επειδή πολλοί είναι εκείνοι που δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι η ΑΟΖ, ας δώσουμε κάποιον σύντομο ορισμό της και μερικές γενικές εξηγήσεις περί της ελληνικής ΑΟΖ. Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) ενός κυρίαρχου κράτους θεωρείται, σύμφωνα με τη Διεθνή Συνθήκη περί Ναυτικού Δικαίου του ΟΗΕ (1982), η θαλάσσια εκείνη έκταση, εντός της οποίας το κράτος αυτό έχει δικαίωμα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ έρευνας και εκμετάλλευσης των θαλασσίων πόρων της. Στους εν λόγω πόρους συμπεριλαμβάνεται η παραγωγή ενέργειας τόσο απ’ το νερό όσο κι απ’ τον άνεμο της συγκεκριμένης έκτασης. Δύναται να επεκταθεί πολύ πέραν των εθνικών χωρικών υδάτων μιας χώρας (που συνήθως είναι 12 ναυτικά μίλια), φθάνοντας ακόμη και 200 μίλια απ’ την ακτογραμμή. Μια ΑΟΖ λοιπόν περιλαμβάνει τόσο τα εθνικά χωρικά ύδατα όσο και την εθνική υφαλοκρηπίδα έως και 200 ακόμη μίλια μακράν της ακτογραμμής.
Αυτά ισχύουν βέβαια σε γενικές γραμμές και σε θάλασσες που σύμφωνα με την παραπάνω συνθήκη του 1982 θεωρούνται «κανονικές». Το Αιγαίο πέλαγος όμως δεν ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία θαλασσών. Η τουρκική πλευρά το θεωρεί «ειδικού τύπου» θάλασσα, γι’ αυτό και είναι από τις χώρες εκείνες που το 1982 δεν υπέγραψαν την ως άνω σύμβαση περί υδάτων και θαλασσών, συνεπώς δεν υποχρεώνεται και να την εφαρμόσει. Η Τουρκία θεωρεί ότι το γενικότερο καθεστώς που διέπει τη θάλασσα του Αιγαίου την «αδικεί», αφού τα ελληνικά νησιά, που βρίσκονται πολύ κοντά στα τουρκικά (μικρασιατικά) παράλια την κάνουν να «ασφυκτιά» και να μην έχει τον ελεύθερο διάπλου που θα ήθελε. Από εκεί ακριβώς εκκινούν και οι τουρκικές αμφισβητήσεις και διεκδικήσεις στο Αιγαίο, όπως για παράδειγμα το θέμα του ελληνικού εναέριου χώρου ή των ναυτικών μιλίων (που η Ελλάδα, αν και με βάση τη συνθήκη του 1982 δικαιούται να επεκτείνει στα 12 ν.μ., εν τούτοις κρατά στα 6 ν.μ.).
Η Ελλάδα δεν έχει ορίσει ακόμη ΑΟΖ με καμία από τις χώρες με τις οποίες συνορεύει δια θαλάσσης. Ούτε με την Αλβανία βορειοδυτικά, ούτε με την Αίγυπτο νότια, ούτε με την Ιταλία δυτικά, αλλά ούτε και με τις Τουρκία και Κύπρο ανατολικά. Έτσι, το θέμα παραμένει εκκρεμές ακόμη και σήμερα, 34 ολόκληρα χρόνια μετά τη διεθνή σύμβαση του 1982 και παρά το ότι η Τουρκία έχει επεκτείνει εδώ και χρόνια τα δικά της ναυτικά μίλια στον Εύξεινο Πόντο στα 12 ν.μ. Η αιτία της δεινής ελληνικής θέσης, παρά το ότι το διεθνές δίκαιο είναι με το μέρος της χώρας μας, εντοπίζεται στη συνεχή υποχωρητικότητα και τον ενδοτισμό των πολιτικάντηδων των Αθηνών, οι οποίοι εκτός του ότι έχουν διαλύσει εντελώς την ελληνική οικονομία, κοινωνία, κράτος κτλ., έχουν επίσης ξεπουλήσει αδιάντροπα και τα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής, τα εθνικά θέματα του ελληνισμού…
Αντίθετα από την Ελλάδα που κυβερνάται από προδότες γραικύλους, το Ισραήλ προέβη στα τελείως αντίθετα. Σε ό,τι αφορά το θέμα της ΑΟΖ η χώρα αυτή συνδέεται έμμεσα με τα ελληνικά συμφέροντα, αφού στην ανατολική Μεσόγειο η ελληνική ΑΟΖ εφάπτεται με εκείνες της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ισραήλ. Συνεπώς, συμφέρει και στις τρεις αυτές χώρες η χάραξη κοινής ΑΟΖ, κατόπιν σχετικής συμφωνίας, που βέβαια θα λειτουργήσει κατά των τουρκικών εθνικών συμφερόντων, αφού μία συμφωνία ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ αυτόματα περιορίζει την τουρκική ΑΟΖ και συρρικνώνει τον τουρκικό εθνικό γεωοικονομικό χώρο. Το Ισραήλ λοιπόν, υπερασπιζόμενο τα δικά του εθνικά δίκαια, αδιαφορεί πλήρως για τις τουρκικές απειλές και πριν από μερικά χρόνια εξέδωσε ειδικούς χάρτες, άκρως ευνοϊκούς για τα ελληνικά και κυπριακά συμφέροντα.
Σύμφωνα με τους εν λόγω χάρτες, η κυβέρνηση του Ισραήλ έχει αναγνωρίσει τις ΑΟΖ τόσο της Ελλάδας, όσο και της Κύπρου. Στα σχέδιά του είναι η μεταφορά του φυσικού αερίου που θα εξορύσσεται από το κοίτασμα «Λεβιάθαν» που έχει βρεθεί στην περιοχή, μέσω ενός υποθαλάσσιου αγωγού ο οποίος θα περιέρχεται και από την ελληνική ΑΟΖ. Κατά το σχέδιο αυτό τεκμαίρεται η αναγνώριση της ελληνικής ΑΟΖ από το Ισραήλ, κάτι που αποτελεί ισχυρό διαπραγματευτικό «χαρτί» για τις ελληνικές διεκδικήσεις. Όπως πιστεύεται από ειδικούς, μια τέτοια σύμπραξη θα αποτελέσει μια ισχυρή ενεργειακή συμμαχία μεταξύ της Κύπρου, της Ελλάδας και του Ισραήλ, αν και την εξόρυξη και παραγωγή έχει αναλάβει η αμερικανική εταιρεία «American Νoble Εnergy Ltd» (που θα πάρει και το σχετικό ποσοστό της).
Με την οριοθέτηση λοιπόν της τριπλής ελληνο-κυπριακο-ισραηλινής ΑΟΖ η Ελλάδα ΣΩΖΕΤΑΙ από το χρέος και μπορεί την άλλη κιόλας μέρα να «ΣΚΙΣΕΙ» τα Μνημόνια και να πετάξει από την πατρίδα μας με τις κλωτσιές την Τρόικα των διεθνών τοκογλύφων! Γιατί σώζεται; Διότι απ’ τη στιγμή που χαράσσεται και επίσημα η ΑΟΖ (με τη σύμφωνη γνώμη όχι μόνο της Κύπρου, αλλά και του Ισραήλ), η Ελλάδα μπορεί να έχει όχι απλώς πρόσβαση και οικονομικό όφελος από την εκμετάλλευση του περίφημου κοιτάσματος «Λεβιάθαν» στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά να… ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΑ ΠΑΛΙΑ ΤΗΣ ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ τις απειλές όχι μόνο της Τουρκίας, αλλά και των διεθνών τοκογλύφων και να εκμεταλλευθεί τόσο τους υδρογονάνθρακες της περιοχής, όσο και τα πετρέλαια, το όσμιο, το αέριο κτλ. από τα οποία βρίθει η συγκεκριμένη περιοχή! Ο καθένας καταλαβαίνει ότι τότε η Ελλάδα όχι απλώς υπερκαλύπτει τα δάνεια των τοκογλύφων της ΕΕ, του ΔΝΤ κτλ., αλλά καθίσταται τοπική υπερδύναμη, με οικονομική αυτάρκεια· μία νέα ελληνική αυτοκρατορία αναδύεται στον χώρο της Μεσογείου.
Πώς όμως να γίνουν όλα αυτά, απ’ τη στιγμή που σήμερα στην Ελλάδα κυβέρνηση είναι οι εξωμότες του γένους μας, οι Συριζανελαίοι! Αυτοί οι οποίοι όχι απλώς δεν έχουν το κουράγιο ή τη διάθεση να χαράξουν την ελληνική ΑΟΖ, αλλά ούτε το 62% του «Όχι» του δημοψηφίσματος κατάφεραν να εκμεταλλευθούν προς όφελός μας, για να μας σώσουν τότε (το καλοκαίρι του 2015) από την τοκογλυφική αράχνη!...
Τη γεωπολιτική σημασία της ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο την γνωρίζουν βεβαίως και οι υπερδυνάμεις. Ήδη ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, μέσω του ελληνικής καταγωγής συμβούλου του επί ενεργειακών θεμάτων Τζορτζ Παπαδόπουλου, στράφηκε δημόσια ΥΠΕΡ της τριπλής ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ! Ποιος όμως θα το εκμεταλλευτεί αυτό εδώ στην Ελλάδα; Ουδείς εκ των σημερινών κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων δεν έχει σοβαρή γεωπολιτική συγκρότηση και όραμα...
Τα παραπάνω τα βλέπουν κι οι Τούρκοι και… ετοιμάζουν απίστευτα δεινά σε βάρος μας! Γι’ αυτό τώρα η Τουρκία μας οδηγεί συνειδητά σε πόλεμο, που πραγματική αιτία θα έχει την οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ… Ρίχνει όλο και πιο πολλούς λαθρομετανάστες στην Ελλάδα, για να νοθεύσουν τον τόπο μας, ενώ βάζει και το τουρκικό όργανο που λέγεται Έντι Ράμα (πρωθυπουργός της Αλβανίας) να… αμφισβητεί ΚΑΙ αυτός την ελληνική ΑΟΖ της Αδριατικής-Ιονίου! Μας περικυκλώνει η Τουρκία από παντού. Οδεύουμε λοιπόν προς νέα εθνική τραγωδία;
Comments