21.6.2015
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Νέα ήττα-σοκ δέχθηκε πριν από μερικές ημέρες η εθνική Ελλάδος στο ποδόσφαιρο! Έχασε... για δεύτερη φορά (!!!) από μία ομάδα που αποτελείται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από ερασιτέχνες ποδοσφαριστές, από την εθνική ομάδα των Νήσων Φερόε! Πριν από μερικούς μόλις μήνες η εθνική Ελλάδος είχε γίνει παγκοσμίως ρεζίλι, χάνοντας από τους φιλότιμους αυτούς ερασιτέχνες ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ με 0-1... Και τώρα έχασε ΚΑΙ εκεί, μέσα δηλ. στην έδρα των Νήσων Φερόε, με 1-2 και κάνοντας απελπιστική σχεδόν εμφάνιση!
Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της αποτυχίας της εθνικής Ελλάδος στο ποδόσφαιρο, αξίζει να αναφέρουμε ότι οι δύο αυτές νίκες των Νήσων Φερόε προστίθενται... στη ΜΟΛΙΣ ΜΙΑ νίκη που είχαν να επιδείξουν στη μέχρι τώρα ποδοσφαιρική ιστορία τους!!! Η πρώτη (και μοναδική τους, μέχρι να βρεθεί στον δρόμο τους η εθνική μας) είχε συμβεί στις 12 Σεπτεμβρίου του 1990 επί της εθνικής Αυστρίας, με σκορ 1-0, και ακόμη και τώρα την γιορτάζουν ως εθνική εορτή! Βέβαια τώρα θα πανηγυρίζουν κάθε φορά που θα ακούν “Ελλάδα”, αφού οι φιλότιμοι αυτοί ερασιτέχνες (ο ένας ψαράς, ο άλλος δάσκαλος, ο άλλος ταχυδρόμος κτλ.) “πήραν τον φόβο” των Ελλήνων διεθνών και τους έχουν πάρει πλέον στο “ψιλό”! Και είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι αν οι συγκεκριμένοι Έλληνες διεθνείς παίξουν και τρίτη φορά κατά των Νήσων Φερόε, θα παίξουν το ίδιο κομπλεξικά με τις πρώτες δύο φορές και... θα χάσουν και πάλι!
Τι συμβαίνει λοιπόν; Σίγουρα η εθνική ομάδα των Νήσων Φερόε δεν γιγαντώθηκε ξαφνικά, για να αποτελεί φόβητρο για τις άλλες ομάδες. Απόδειξη, όλα τα άλλα παιχνίδια που έδωσε στον όμιλο (ΜΟΝΟ τη δική μας εθνική κέρδισε!). Άρα, κάτι άλλο συμβαίνει εδώ πέρα. Κάτι “περίεργο”, που αξίζει να ερευνηθεί, μια και έχει να κάνει όχι απλώς με καθαρά αγωνιστικές αιτίες, αλλά με βαθύτατα ψυχολογικές παραμέτρους... Διότι, με δυο λόγια, η εθνική ομάδα της Ελλάδας στο ποδόσφαιρο δεν είναι αυτή τη στιγμή παρά η ίδια η “εικόνα” της ελληνικής κοινωνίας: μία “εικόνα” άρρωστη και σε απόλυτη παρακμή!...
Όταν κάποτε, το 1987, η εθνική ομάδα της Ελλάδας στο μπάσκετ είχε κατακτήσει απρόσμενα το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, τότε η ευκαιρία δεν είχε πάει χαμένη! Η αλήθεια είναι ότι αμέσως μετά έγινε σοβαρή δουλειά και έτσι, σε βάθος χρόνου, “καλλιεργήθηκαν” και αναδείχτηκαν μεγάλα και σοβαρά ταλέντα Ελλήνων καλαθοσφαιριστών, οι οποίοι δεν είχαν τίποτε να ζηλέψουν από τους Ευρωπαίους, τους Αμερικανούς κτλ. συναδέλφους τους. Ο Νίκος Γκάλης άνοιξε τον δρόμο, αλλά (ευτυχώς) υπήρξε συνέχεια, ακριβώς λόγω του ότι οι ιθύνοντες της ΕΟΚ [Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης] δεν άφησαν την τότε ευκαιρία να πάει χαμένη.
Κάτι ανάλογο πήγε να γίνει το 2004 με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όπως στον Νίκο Γκάλη οφείλουμε την άνοδο του ελληνικού μπάσκετ, έτσι και ο Ότο Ρεχάγκελ είναι ο άνθρωπος που έδειξε τον δρόμο. Όμως, αντίθετα από την καλαθοσφαίριση, στο ελληνικό ποδόσφαιρο μετά το “έπος” του 2004 τίποτα απολύτως δεν έγινε! Και ενώ η εθνική ομάδα, λόγω Ρεχάγκελ και πάλι, κρατήθηκε για μερικά χρόνια σε ένα σχετικά καλό επίπεδο, οι ελληνικοί σύλλογοι στην Ευρώπη δεν έκαναν τίποτα, ενώ και η ίδια η εθνική Ελλάδος σταδιακά υποβαθμίστηκε. Μέχρι που σήμερα παρήκμασε πλήρως...
Γιατί; Διότι απλούστατα ΔΕΝ αναδείχτηκαν νέα ταλέντα, νέοι ισάξιοι παίκτες! Η τωρινή “φουρνιά” Ελλήνων ποδοσφαιριστών είναι (δυστυχώς) επιπέδου χαμηλότερου κι απ' αυτού π.χ. της Αλβανίας ή της Μολδαβίας! Παίρνει η Ελλάδα 0-0 σε φιλικό με την Πολωνία και... πανηγυρίζουμε!!! Ασφαλώς και τεράστια ευθύνη φέρει ο άχρηστος Κλαούντιο Ρανιέρι, ο Ιταλός προπονητής (;) που προσέλαβε η ΕΠΟ [Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία] αμέσως μετά το μουντιάλ του 2014. Ο Ρανιέρι άφησε την ομάδα εντελώς απροετοίμαστη και έφερε τα χειρότερα δυνατά αποτελέσματα: ήττα από τη Ρουμανία εντός έδρας, ισοπαλία με την κάτω του μετρίου Φινλανδία, το παγκόσμιο ρεζίλι με τις Νήσους Φερόε κτλ. Ευτυχώς ο καραγκιόζης Ρανιέρι έφυγε και ήρθε ένας σοβαρός προπονητής, ο Ουρουγουανός (αρμενικής καταγωγής) Σέρχιο Μαρκαριάν. Τι να κάνει όμως ο Μαρκαριάν; Ήταν ήδη αργά. Έτσι κι αλλιώς, η Ελλάδα είχε χάσει την πρόκριση στους τελικούς του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (Γαλλία 2016) και δεν υπήρχε καμία ελπίδα να πετύχει κάτι καλύτερο. Και πάλι καλά με τους συγκεκριμένους ατάλαντους παίκτες, που έφερε και κανα-δυο κάπως θετικά αποτελέσματα, όπως π.χ. το 0-0 μέσα στην Ουγγαρία (επίσημο παιχνίδι) ή το πρόσφατο φιλικό, 0-0 επίσης, με την Πολωνία...
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι στον Μαρκαριάν. Η καριέρα του αποδεικνύει ότι δεν είναι αυτός το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και ΜΟΝΟ στους Έλληνες διεθνείς ποδοσφαιριστές! Σχεδόν όλοι τους “ψευτόμαγκες”, άλλος με τα σκουλαρίκια στη μύτη, άλλος με τα χέρια του γεμάτα τατουάζ, άλλος με μουσούδα σαν... τράγος (!), δίνουν την εντύπωση περιπλανώμενου θιάσου και όχι σοβαρής αθλητικής ομάδας! Να το πούμε αλλιώς: πρόκειται, στην πλειοψηφία τους, για αλητάκια που έπιασαν μερικά “φράγκα” στο εξωτερικό από μετεγγραφές και ΔΕΝ σέβονται τίποτα, ούτε ασφαλώς το εθνόσημο που φέρει η φανέλα τους! Πρόκειται για “φλώρους” (όπως λέει εύστοχα ο λαός μας για παρόμοιους τύπους), που δεν μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά τού να παίζεις με την εθνική ομάδα της χώρας σου από οποιονδήποτε άλλο αγώνα...
Δεν έχουν λοιπόν καμία εθνική συνείδηση οι εν λόγω (νεαροί στην πλειοψηφία τους) παίκτες της εθνικής ομάδας του ποδοσφαίρου. Και είναι ακριβώς “καθρέφτης” των Ελλήνων συνομηλίκων τους! Διότι ΑΥΤΟΣ είναι ο σημερινός μέσος Έλληνας 25άρης! Είναι εθνικά ασυνείδητος, είναι κοινωνικά αδιάφορος, ΔΕΝ πιστεύει σε τίποτα απολύτως και φυσικά ούτε σε Θεό και σε Παναγία!... Άνευρο και ανέραστο ον, φθάσαμε στο σημείο ένας 70άρης να έχει περισσότερο ψυχικό σθένος, αλλά και βιολογική ενέργεια, από τους σημερινούς νέους (20, 25 κτλ. ετών) Έλληνες!
Περνάει π.χ. στον δρόμο μία ωραία γυναίκα και ενώ ο πιο ηλικιωμένος την θαυμάζει, ο 25άρης την ίδια στιγμή “παίζει” με το κινητό του ή με το i-pad του!!! Έχει ίσως άλλες προτιμήσεις ως κλασικός γραικύλος ντιντής...
Να λοιπόν το βαθύτερο πρόβλημα της ελληνικής εθνικής ομάδας στο ποδόσφαιρο. Είμαστε δε, σίγουροι ότι οι άθλιοι αυτοί παίκτες που φορούν στα τελευταία παιχνίδια τη φανέλα της εθνικής, ΕΠΙΤΗΔΕΣ δεν παίζουν δυνατά και με όρεξη, για να μην ρισκάρουν κανέναν τραυματισμό και “πέσει” έτσι η “υπεραξία” τους στις ομάδες που αγωνίζονται στο εξωτερικό! Κάνουν δηλ. “αγγαρεία”, όταν παίζουν με την εθνική Ελλάδος, ίσα-ίσα για να περάσει η “υποχρέωσή” τους και ύστερα να πάνε με σφρίγος πίσω στους συλλόγους τους και να ανοίξουν διάπλατα το χέρι για να πέσει το “ευρώ”, κάνοντας πράξη τα χυδαία υλιστικά όνειρά τους: καμιά Mercedes, κανένα καζίνο, καμιά... “καφετιά σκόνη” κτλ.! Με δυο λόγια: είναι οι σημερινοί Έλληνες 25άρηδες διεθνείς ο μέσος όρος του σύγχρονου κουτοπόνηρου γραικύλου... Το σύνθημά τους: “Τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου... πάλι δικά μου”!
Όποιος είδε τα παιχνίδια της εθνικής Ελλάδος στον προκριματικό όμιλο του “Euro 2016” ασφαλώς θα συμφωνήσει με την ανάλυσή μας. Αυτή η ομάδα είναι τελείως απαράδεκτη! Πρέπει να αλλάξει. Και διερωτώμεθα: δηλ. αν ο Μαρκαριάν την άλλη φορά καλέσει την εθνική ελπίδων ή νέων της Ελλάδας, ΠΟΣΟ χειρότερα θα παίξουν εκείνα τα παιδιά από όσο παίζει η σημερινή ομάδα των ανδρών; Θα έχανε άραγε ποτέ μία μεικτή π.χ. ομάδα ελπίδων και νέων της Ελλάδος από την εθνική των Νήσων Φερόε; Είμαστε βέβαιοι, πως ΟΧΙ! Αντίθετα, θα νικούσε άνετα, τόσο εντός όσο και εκτός έδρας. Για έναν απλούστατο λόγο: διότι οι παίκτες της εθνικής των ελπίδων ή των νέων ακόμα ΔΕΝ έχουν χαλάσει ψυχικά, όπως αυτό έχει (δυστυχώς) συμβεί με τους παίκτες της εθνικής ανδρών... Αυτοί οι τελευταίοι όχι απλώς είναι φθαρμένοι, αλλά εκφράζουν καλύτερα από οτιδήποτε τη σαπίλα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας...