2018 Μάρτιος- 2013 Καλοκαίρι
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Σημίτης, Βενιζέλος, Μοσκώφ και «άλλοι»
Θόρυβος ξέσπασε το καλοκαίρι του 2013, σχετικά με την (υποτιθέμενη) ανεύρεση του τάφου του Μεγαλέξανδρου στην Αμφίπολη του νομού Σερρών, λίγο πριν από το περίφημο «δέλτα» του ποταμού Στρυμώνα και λίγο επίσης πριν από την τοποθεσία όπου υπάρχει το μνημείο του αινιγματικού λιονταριού.
Βγήκε λοιπόν την ίδια εποχή η γνωστή Ελληνίδα αρχαιολόγος Λιάνα Σουβαλτζή, που πραγματοποίησε τη δεκαετία του 1990 τις γνωστές αρχαιολογικές μελέτες στην Αίγυπτο, και κατήγγειλε δημόσια ότι: «Σημίτης και Εβραίοι με εμπόδισαν να αποκαλύψω τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου!». Η δημόσια αυτή καταγγελία είναι πάρα πολύ σοβαρή! Και θα έπρεπε ο Κώστας Σημίτης -πρωθυπουργός της Ελλάδας από το 1996 έως το 2004- και η παρέα του να πάρουν αμέσως θέση. Όμως ο Σημίτης σιωπά «δημοκρατικά»...
Πράγματι, το καθεστώς Σημίτη, με υπουργό πολιτισμού τότε τον θλιβερό Ευάγγελο Βενιζέλο, έκανε τα πάντα προκειμένου να εμποδίσει τη Λιάνα Σουβαλτζή και την αποτελούμενη από Έλληνες και Αιγυπτίους ομάδα της να βγάλουν στο φως στοιχεία για τους τάφους-θησαυροφυλάκια των αρχαίων Μακεδόνων στην όαση Σίουα [ή Σίβα] της βορειοαφρικανικής ερήμου! Τότε, ακόμα και οι Αιγύπτιοι αγανάκτησαν και ρώτησαν με απορία: «Μα πόσο προδότες μπορεί να είναι οι πολιτικοί σας»; Αναφερόμενοι στον υπέρτατο παραλογισμό το ίδιο το ελληνικό κράτος να εμποδίζει τις ανασκαφές που ήταν προς όφελος της Ελλάδας...
Στο βιβλίο της «Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην όαση Σίουα» η αρχαιολόγος Λιάνα Σουβαλτζή έχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο με τίτλο «Το πολιτικό παρασκήνιο για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου», το οποίο και περιγράφει τις αλητείες που διεπράχθησαν εις βάρος της. Σ’ αυτό το κεφάλαιο η Σουβαλτζή αναφέρεται στις ανθελληνικές ενέργειες του αριστεριστή Κωστή Μοσκώφ, τότε μορφωτικού συμβούλου της ελληνικής πρεσβείας στο Κάιρο. Ο Μοσκώφ (απεβίωσε το 1998) εκτέλεσε πλήρως τις εντολές των αφεντικών του, δηλ. των Σημίτη-Βενιζέλου, και τελικά εμπόδισε τις ανασκαφές και την αποκάλυψη των ιερών οστών των αρχαίων Ελλήνων πολεμιστών του Αλέξανδρου... Γράφει λοιπόν η Λιάνα Σουβαλτζή στο ως άνω έργο της:
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αποφράδα ημέρα των Χριστουγέννων του 1996, όταν πηγαίνοντας να παραλάβωμε τις ήδη εγκεκριμένες άδειες από το γραφείο του τότε Γενικού Γραμματέως Αρχαιοτήτων Dr. Ali Hassan, αυτός μας έρριξε τον κεραυνό του, λέγοντάς μας: «Μου ζήτησε η Κυβέρνησή σας να μη σας δώσω τις άδειες. Ήλθε στο γραφείο μου ο κ. Μοσκώφ και ειλικρινά σας λέγω μου έκανε εντύπωση το μένος, που έχει εναντίον σας». Μας συνέστησε δε με μίαν δόση ειρωνείας στην φωνή του, να γυρίσωμε στην Ελλάδα και να τα βρούμε με την Κυβέρνησή μας.
Ομολογώ ότι δεν μπορούσα να τον πιστέψω. Πώς ήταν δυνατόν η Ελληνική Κυβέρνηση να είχε κάνει τέτοιο διάβημα εναντίον μιας Ελληνίδος, που δούλευε σε ξένη Χώρα, την Αίγυπτο, σύμφωνα με τους Νόμους της και είχε συντελέσει στο να ακουσθή το όνομα της Ελλάδος παγκοσμίως. Είναι αλήθεια, ότι αδυνατούσα να το πιστέψω και από έναν ακόμη λόγο, διότι είχα στείλει τον Αύγουστο του 1996 επιστολή στον Πρωθυπουργό κύριο Κ. Σημίτη ζητώντας του να τον συναντήσω, για να τον ενημερώσω σχετικά με το έργο στην Σίουα. Η συνάντηση αυτή επρόκειτο να ορισθή εντός των ημερών τότε, όπως με διαβεβαίωναν οι υπεύθυνοι του πρωθυπουργικού γραφείου, πράγμα το οποίο δεν συνέβη ποτέ. Έγραψα την επιστολή αυτή ακολουθώντας την συμβουλή του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κυρίου Κ. Στεφανόπουλου, τον οποίον είχα επισκεφθή ένα μήνα πριν και τον ενημέρωσα διεξοδικά για την πορεία του έργου και την στάση της Ελληνικής Πρεσβείας στο Κάιρο.
Φεύγοντας από το γραφείο του Γενικού Γραμματέως Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, πήγαμε στην Ελληνική Πρεσβεία του Καΐρου, όπου ζητήσαμε να συναντήσωμε τον τότε Πρέσβυ κύριο Δ. Βιδούρη και τον Μορφωτικό Σύμβουλο Κ. Μοσκώφ, που ήταν και ο κομιστής της κυβερνητικής εντολής. Αρνήθηκαν να μας δεχθούν»...
Τα παραπάνω γραφόμενα της κυρίας Σουβαλτζή δεν χρειάζονται καν σχολιασμό. Εκείνο που δεν μπορούσαν τότε να γνωρίζουν η κ. Σουβαλτζή και οι συνεργάτες της (λόγω και της έλλειψης επαφών και ενημέρωσης που είχαν στην αιγυπτιακή έρημο) ήταν ότι στην Αθήνα είχε τεθεί ολόκληρος μηχανισμός αποτροπής και υπονόμευσης των ανασκαφών, έτσι ώστε να μην έρθει ποτέ στο φως το κενοτάφιο, για το οποίο ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, ως υπουργός παιδείας, είχε πει πως πρόκειται «περί τάφου ή ναού του πιο παλιού και πιο σημαντικού της ελληνιστικής περιόδου» (μέσα στη βουλή, σε απάντησή του προς τον τότε βουλευτή της ΝΔ Παναγιώτη Ψωμιάδη)! «Εγκέφαλος» του εν λόγω ανθελληνικού μηχανισμού, διορισμένος από τον πρωθυπουργό Σημίτη, ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος...
Ο Βενιζέλος διέταξε τον Μοσκώφ να υπονομεύσει τις έρευνες της Λιάνας Σουβαλτζή, ως «σταθμάρχης» από την ελληνική πρεσβεία του Καΐρου, και να κάνει τα πάντα για να καταστρέψει τη φημισμένη αρχαιολόγο! Έτσι, ο Μοσκώφ διέσυρε τη Σουβαλτζή παντού όπου μπορούσε στην Αίγυπτο, ώστε να «τσαλακώσει» την εικόνα της για να αναγκαστούν οι αιγυπτιακές αρχές να άρουν τις σχετικές άδειες προς την κ. Σουβαλτζή και να απελάσουν την Ελληνίδα αρχαιολόγο από τη χώρα τους!... Παράλληλα, το δίδυμο Βενιζέλου-Μοσκώφ έδιναν εντολές σε δημοσιογράφους των ελληνικών καθεστωτικών ΜΜΕ προκειμένου αυτά να παρουσιάζουν τη Σουβαλτζή ως «γραφική» και «υστερικιά», ούτως ώστε η ελληνική κοινή γνώμη να διαμορφώσει αρνητική εικόνα για την προσωπικότητά της (σε μεγάλο βαθμό το κατάφεραν).
Ίσως φανεί παράξενο σε πολλούς, αλλά ο μοναδικός υπουργός της τότε κυβέρνησης που υποστήριξε τη Σουβαλτζή ήταν ο... Γιώργος Παπανδρέου!!! Τη Σουβαλτζή δέχτηκε τότε στο γραφείο του ο σύμβουλος του Γ.Α.Π. επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, Περικλής Νεάρχου, Ελληνοκύπριος αρχαιολάτρης και μύστης, ο οποίος μάλιστα χάρισε στην αρχαιολόγο το μυητικού χαρακτήρα έργο του «Το μήνυμα του Απόλλωνα». Γ.Α.Π. και Νεάρχου στράφηκαν υπέρ της συνέχισης των ανασκαφών στη Σίουα, αλλά οι Βενιζέλος-Μοσκώφ αντέδρασαν οξύτατα, με διάφορες απειλές, και στήνοντας τη γνωστή πλεκτάνη εναντίον της Λιάνας Σουβαλτζή. Τελικά, το ελληνικό μνημείο της όασης Σίουα καταστράφηκε λόγω της αναστολής-απαγόρευσης εργασιών που επέβαλλε η κυβέρνηση των Αθηνών στη γνωστή αρχαιολόγο...
Αρωγός στις ανθελληνικές ενέργειες των Σημίτη-Βενιζέλου-Μοσκώφ υπήρξε η εβραϊκή κοινότητα της Αιγύπτου. Σε απόλυτη εναρμόνιση με τους Γραικύλους των Αθηνών οι Αιγύπτιοι Ισραηλίτες έκαναν τα πάντα, προκειμένου να πιέσουν τις αιγυπτιακές αρχές να άρουν την υποστήριξή τους προς την αρχαιολογική ομάδα της Σουβαλτζή! Όταν δε, οι Αιγύπτιοι αρνήθηκαν να αδικήσουν το έργο της Ελληνίδας αρχαιολόγου, τότε η εκεί ισραηλιτική κοινότητα προέβη στις κάτωθι παράλληλες ενέργειες: α) χρημάτισε και δωροδόκησε Αιγύπτιους αρμοδίους, προκειμένου να στραφούν κατά της Σουβαλτζή και των εργασιών της και β) εξαπέλυσε βαρύτατες απειλές κατά των Αιγυπτίων, για δήθεν σχέσεις με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και ότι Ισραηλινοί τουρίστες αποτελούν στόχο εξτρεμιστικών αιγυπτιακών οργανώσεων. Πάντως, το γεγονός που έμεινε υπήρξε η εκδίωξη της Λιάνας Σουβαλτζή από την Αίγυπτο και η καταστροφή-σύλληση του αρχαίου μακεδονικού μνημείου των Πανελλήνων του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου...
«Κοιλάδα των Ρόδων», Μεγαλέξανδρος και Ορφικά...
Οι ανασκαφές στην Αμφίπολη, που ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2013, φανέρωσαν εκπληκτικά αρχαιολογικά στοιχεία, μάλιστα μερικοί ισχυρίστηκαν ότι δεν αποκλείεται μεταξύ των ευρημάτων να είναι και ο... τάφος του Μεγαλέξανδρου! Σημειώνεται ότι η Αμφίπολη υπήρξε αρχαία αποικία των Αθηναίων, με σημαντική γεωστρατηγική αξία. Τελικά, το υπουργείο πολιτισμού ενέκρινε σαν βοήθημα των ανασκαφών... «ψίχουλα» (!), την ώρα που το ισλαμικό τζαμί χρηματοδοτείται αφειδώς από το ελληνικό κράτος...
Όμως γύρω από το θέμα υπάρχει ολόκληρο υπόβαθρο, το οποίο δύναται να αλλάξει ακόμα και τις ισχύουσες παραστάσεις και αντιλήψεις μας για την ιστορία! Διότι είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι στην περιοχή εκείνη, λίγο πιο κάτω από το όρος Παγγαίο και δίπλα ακριβώς στην περίφημη «κοιλάδα των ρόδων» της απώτατης προϊστορίας, διακυβεύονται πάρα πολλά ακόμα και για το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού!...
Ποιο είναι λοιπόν το υπέρτατο μυστικό και η τρομερά μεγάλη αξία της εν λόγω περιοχής; Εδώ θα κάνουμε ένα μικρό «απάνθισμα», μία σύνοψη των ερευνών μας, ως προς το γιατί η περιοχή αυτή είναι άκρως σημαντική από απόψεως ιστορικής, γεωπολιτικής, αλλά και θρησκευτικής. Μόνο τότε θα μπορεί να γίνει περισσότερο κατανοητός ο εύλογος θόρυβος που ξέσπασε το καλοκαίρι γύρω από τα νέα αυτά αρχαιολογικά ευρήματα, που έρχονται μάλιστα στο φως εν μέσω ευρύτερων ανακατατάξεων στην περιοχή μας και στον κόσμο όλο.
Στον χώρο αυτό δεσπόζει ασφαλώς το μυστηριακό όρος του Παγγαίου. [Παγγαίο: εκ του Παν + Γαία, αλλά και αναγραμματισμός του ονόματος της Παναγίας, γι’ αυτό και το βουνό είναι αφιερωμένο στη Θεομήτορα]. Το Παγγαίο πάντοτε «μαγνήτιζε» τον ερευνητή και τον επισκέπτη τόσο για τον μυστικιστικό του χαρακτήρα, όσο και για το χρυσάφι που κρύβει στα έγκατά του. Είναι γεγονός ότι το συγκεκριμένο όρος αποτελούσε σπουδαία γεωοικονομική βάση του στρατού του Μεγαλέξανδρου, αφού εξάλλου και ο ίδιος ο Φίλιππος προηγουμένως είχε εξορύξει χρυσό από εκεί, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό το δυνατότερο στράτευμα της εποχής του. Επρόκειτο για τους Πανέλληνες της π.Χ. περιόδου, σε μία απόπειρα (μετά τον Ευαγόρα τον Κύπριο) να επανενωθούν οι δυνάμεις του ελληνισμού και να εξαπλωθούν προς ανατολάς, εκπολιτίζοντας την Ασία και σώζοντας τον κόσμο από τη βαρβαρότητα.
Σήμερα, πάνω στην κορυφή του Παγγαίου υπάρχει το γνωστό χριστιανικό μοναστήρι της Παναγίας της Εικοσιφοίνισσας. Όμως η μονή βρίσκεται ακριβώς πάνω στο δεσπόζον σημείο (από όπου και η πανοραμική άποψη της περιοχής: Πανγαία), όπου άλλοτε βρισκόταν το ίδιο το κέντρο της πανάρχαιας θρακικής λατρείας του ορφισμού! Πράγματι, εδώ ήταν το ακριβές σημείο (σύμφωνα και με τις δικές μας μελέτες), στο οποίο ο Ορφέας δίδαξε στους μαθητές του τα πάντα: από θεολογία και μεταφυσική έως αστρονομία και μαθηματικά!... Ο Ορφέας θεωρείται σήμερα ως «προ Χριστού Χριστιανός», άλλωστε δίδαξε μεταξύ άλλων και τον μονοθεϊσμό («εν το Παν») και παραστάσεις τον φέρουν... εσταυρωμένο (!), όπως ακριβώς και εκείνες του Ιησού Χριστού...
Η ετυμολογία του ονόματός του πιθανώς να σημαίνει «εκείνος που φύεται εκ του όρους» ή να είναι και «Οροφέας» (με απάλλειψη έπειτα για φωνητικούς λόγους του γράμματος «ο»), δηλ. «αυτός που βρίσκεται στην κορυφή», εξ ου και η λέξη «οροφή» κτλ. Και όντως, ο Ορφέας, ως καλός ποιμήν, έβγαινε κάθε χάραμα στην κορυφή του Παγγαίου όρους, όπου και χαιρετούσε τον ανατέλλοντα Ήλιο! Σύμβολο του ορφισμού, όπως και αργότερα του χριστιανισμού, υπήρξε ο Ήλιος, είτε στατικός (όπως ο σταυρός) είτε σε κίνηση (δηλ. η περιστρεφόμενη σβάστικα ή αλλιώς αγκυλωτός σταυρός).
Επίσης, στο Παγγαίο όρος έχουν βρεθεί και σύμβολα, τα οποία μερικοί θεωρούν... δημιουργήματα εξωγήινου πολιτισμού!!! Πρόκειται για τις περίφημες βραχογραφίες του Παγγαίου όρους, από τις παλαιότερες του κόσμου, για τις οποίες στο παρελθόν έγινε πολύς λόγος σχετικά με την προέλευσή τους, τη χρησιμότητά τους κτλ. Θα λέγαμε πάντως ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση (ποτέ δεν πρέπει να είμαστε ακραίοι): ότι δηλ. τα σύμβολα των βραχογραφιών του Παγγαίου όρους είναι μεν ανθρώπινες κατασκευές, πλην θεϊκής-εξωγήινης εμπνεύσεως, τα οποία εκτελούσαν «ειδικά» τελετουργικά θρησκευτικού χαρακτήρα, βασισμένα πάνω στις κινήσεις των άστρων και τον ζωδιακό κύκλο.
Δίπλα ακριβώς στο Παγγαίο όρος βρίσκεται η πανάρχαια μυστικιστική-αποκρυφιστική «κοιλάδα των ρόδων». Το ρόδο βέβαια είναι ξεκάθαρα ηλιακό σύμβολο (βλ. και την ως άνω παρατιθέμενη εργασία μας). Εξ ου και η νήσος της Ρόδου ήταν αφιερωμένη στον Ήλιο, γι’ αυτό και στο λιμάνι της δέσποζε κάποτε ο περίφημος Κολοσσός της Ρόδου-θεός Ήλιος. Από το ρόδο (τριαντάφυλλο) προέρχεται και η λέξη «ρόδα» (τροχός), που συμβολίζει ως σημειολογική αξία τον περιστρεφόμενο Ήλιο. [ακόμα και οι Τσιγγάνοι, που πιστεύουν μέχρι και σήμερα στον Ήλιο, έχουν ως διεθνές τους σύμβολο τον τροχό]. Η «κοιλάδα των ρόδων» είναι μία πολύ μυστηριώδης περιοχή, που είναι εμφανές ότι κρύβει φοβερά και τρομερά μυστικά, και σήμερα εκεί υπάρχει το τοπωνύμιο «Ροδολίβος»... Δηλ. «λιβάδι» [= κοιλάδα] των ρόδων!
Ασφαλώς ο περισσότερος κόσμος δεν μπόρεσε το καλοκαίρι να κατανοήσει το τεράστιο για τον ελληνισμό διακύβευμα των ανασκαφών της Αμφίπολης. Όμως το θέμα δεν παύει να έχει φοβερά μεγάλη σημασία για το παρόν και το μέλλον του ελληνισμού. Διότι στο σημείο εκείνο βρίσκονται πολύ καλά κρυμμένα μεγάλα μυστικά!... Τα οποία η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει σιγά σιγά στο φως της ημέρας.
Τάφος του Μεγαλέξανδρου, Ορφέας, ισλαμισμός και... εμπόριο όπλων!
Ας πούμε δυο λόγια, γιατί ο τάφος του Μεγαλέξανδρου (και, γενικότερα, τα αρχαία μακεδονικά μνημεία) έχει τόσο μεγάλη αξία για την αρχαιολογική έρευνα. Έχει, διότι η ύπαρξη και μόνο αυτών των ιστορικών μνημείων του ελληνισμού φανερώνει την παγκοσμιότητα του ελληνικού πολιτισμού, αλλά και την ιδιαίτερη (ανώτερης υφής) τεχνοτροπία των Ελλήνων κατασκευαστών των τάφων! Οπότε, εάν κάποιος θέλει πολύ απλά να «θάψει» τα ελληνικά αυτά μνημεία της απώτατης αρχαιότητας δεν έχει παρά να τα απαξιώσει και πολεμήσει, όπως ακριβώς έγινε και στην περίπτωση της αρχαιολογικής έρευνας της Λιάνας Σουβαλτζή...
Κάποιοι θεωρούν ότι στην Αμφίπολη βρίσκεται ο τάφος του Μεγαλέξανδρου! Όπως και να έχει πάντως, υπάρχει ευθεία σύνδεση του Μεγαλέξανδρου και της περίφημης εκστρατείας του προς ανατολάς με κάποιου είδους «ευλογία», την οποία ο μέγας στρατηλάτης έλαβε από το προϊστορικό κέντρο του ορφισμού στο Παγγαίο-Αμφίπολη, που δεν ήταν παρά κάτι σαν οι «Δελφοί» του ελληνικού Βορρά... Στην πραγματικότητα η όλη δράση του Μεγαλέξανδρου στηρίχθηκε σχεδόν αποκλειστικά πάνω στην αρχαία ορφική λατρεία και, μάλιστα, οι μαθητές του Ορφέα θεωρούσαν τον Αλέξανδρο κάτι σαν «διάδοχο» του αρχηγού τους μετά τον θάνατό του.
Όμως, πέρα απ’ όλα αυτά τα άκρως ενδιαφέροντα και σπουδαία, υπάρχουν και τα αναμφισβήτητα γεγονότα. Η αποστολή της Λιάνας Σουβαλτζή (καθ’ ομολογίαν της ίδιας) άρχισε να έχει προβλήματα εκ του μηδενός στην πρώην φιλόξενη γη της Αιγύπτου, τη στιγμή που οι εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους στο Κάιρο έβαλαν... βέτο εναντίον της συνέχισης των εργασιών της! Κάτι το πρωτοφανές παγκοσμίως, μία χώρα δηλ. να «γκρεμίζει» από μόνη της τις προσπάθειες άξιων τέκνων της... Μέρος των καταγγελιών της Λιάνας Σουβαλτζή αναδημοσιεύσαμε πιο πάνω από το βιβλίο της «Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην όαση Σίουα».
Την ίδια περίοδο που η Λιάνα Σουβαλτζή απειλείτο με απέλαση από την Αίγυπτο, κατόπιν πιέσεων του Σημίτη και της εβραϊκής κοινότητας της Αιγύπτου, στο παρασκήνιο λάμβαναν χώρα (με πρωταγωνιστές τα ίδια πρόσωπα με εκείνα του δράματος του τάφου του Μεγαλέξανδρου) φοβερές εξελίξεις. Π.χ. ειπώθηκε ότι την εποχή εκείνη, και υπό τον φόβο χτυπήματος εβραϊκών στόχων από φανατικούς ισλαμιστές, επήλθε συμφωνία ανάμεσα στις αιγυπτιακές και τις ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών, προκειμένου οι απειλούμενοι Εβραίοι τουρίστες να αντικαθίστανται (χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση) ξαφνικά από Έλληνες! Έτσι και έγινε. Με τελικό δραματικό επακόλουθο την εν ψυχρώ εκτέλεση 18 Ελλήνων τουριστών στο Κάιρο, τον Απρίλιο του 1996, από ισλαμιστική φονταμενταλιστική ομάδα, η οποία νόμιζε ότι χτυπούσε Ισραηλινούς τουρίστες... Όμως οι τουρίστες από το Ισραήλ είχαν αντικατασταθεί την τελευταία στιγμή από Έλληνες, οι οποίοι και πλήρωσαν με τη ζωή τους τα πολύπλοκα παιχνίδια από τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών...
Πέραν αυτού, την ίδια εκείνη εποχή βγήκε στο φως της δημοσιότητας η σχέση του Άραβα εμπόρου όπλων Τζορτζ Χάλακ με Έλληνες και η συνεργασία όλων αυτών με τον ισλαμικό εξτρεμισμό. Δεν αποκλείεται ο ίδιος ο Χάλακ να χρηματοδότησε την οργάνωση Αλ Γκάμαα Αλ Ισλαμίγια, η οποία σκότωσε πάρα πολλούς ξένους τουρίστες στην Αίγυπτο, προσπαθώντας έτσι να χτυπήσει έμμεσα το τότε καθεστώς του Χόσνι Μουμπάρακ. Ο Χάλακ πουλούσε όπλα σε Αφρική και Μέση Ανατολή, αλλά και σε ένοπλη ομάδα της Αριστεράς στην Ελλάδα (εδώ εννοείται η 17 Νοέμβρη). Μάλιστα κάποιοι θυμούνται ακόμα τη φωτογραφία, που δείχνει τον Σάββα Ξηρό της 17Ν ενδεδυμένο με ρούχα φανατικού ισλαμιστή κάπου στο Σουδάν...
Αν συνδέσουμε τώρα όλα τα παραπάνω, από την απαγόρευση των ανασκαφών της Λιάνας Σουβαλτζή στην όαση Σίουα μέχρι την ανάμειξη «περίεργων» τρομοκρατικών οργανώσεων, τότε καταλαβαίνουμε ότι διαδραματίζεται ένα εξαιρετικά περίπλοκο παιχνίδι δολιοφθοράς, με πιθανή την ανάμειξη σε όλα αυτά ειδικού κλιμακίου σαμποτάζ της ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών Μοσάντ...
Στην... Αγια-Σοφιά βρίσκεται ο τάφος του Μεγαλέξανδρου;
Εδώ και πολύ καιρό, σε κύκλους παρασκηνιακούς και όχι μόνο, κυριαρχεί το μείζον ερώτημα: πού βρίσκεται το Μυστικό των Μυστικών, που θα αλλάξει τη ροή της ιστορίας και την πορεία της ανθρωπότητας; Έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά, και μάλιστα από διόλου τυχαίους διανοούμενους και συγγραφείς (π.χ. από τον Ουμπέρτο Έκο στο έργο του «Το εκκρεμές του Φουκώ», από τον Νταν Μπράουν στο πολύ πρόσφατο “Inferno” κτλ.). Ασφαλώς υπήρξαν και μερικές υπερβολές και φαντασιώσεις, που ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα.
Σύμφωνα με την Απόκρυφη Γεωπολιτική (που είναι περισσότερο τέχνη, παρά επιστήμη), κατ’ ουσίαν το περίφημο Μυστικό των Αιώνων δεν είναι παρά ένα ολόκληρο πλέγμα μυστηρίων, που όλα μαζί αποτελούν μία συναρπαστική ενότητα, όντως ικανή να αλλάξει άπαξ δια παντός τη μοίρα του κόσμου μας. Αυτά λοιπόν τα μυστήρια βρίσκονται διάσπαρτα σε σημεία-κλειδιά του πλανήτη και η ενοποίησή τους θεωρείται ότι προσδίδει απίστευτη δύναμη σε όποιον κατέχει τη μυστικιστική γνώση τους...
Ένα θέμα που υπάγεται στην ως άνω θεματική έχει να κάνει με τον περιβόητο τάφο του Μεγαλέξανδρου. Είναι γνωστό ασφαλώς ότι η επιστήμη δεν έχει ακόμη καταλήξει στο πού επακριβώς βρίσκεται το μέρος εκείνο, στο οποίο ετάφη ο μέγας βασιλεύς. Συνεπώς ο τάφος του Μακεδόνα στρατηλάτη αναζητάται ανάμεσα σε γεωγραφικές περιοχές της ευρύτερης περιοχής μας: π.χ. στην όαση Σίουα της Αιγύπτου (έρευνες της γνωστής αρχαιολόγου Λιάνας Σουβαλτζή), αλλά και τώρα τελευταία στην Αμφίπολη των Σερρών κτλ.
Όμως οι εξελίξεις τρέχουν! Και όλα συντείνουν στο συμπέρασμα, ότι η περιοχή μας μετατρέπεται στο επίκεντρο των συγκλονιστικών εξελίξεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Αναπόφευκτα τα επόμενα χρόνια η Κωνσταντινούπολη θα αποτελέσει τον άξονα των φοβερών και τρομερών συμβάντων που θα αλλάξουν ριζικά τη μορφή του κόσμου...
Ας δούμε λοιπόν σήμερα την πλέον προωθημένη πληροφορία, η οποία μας έρχεται από την τουρκική αυτή μεγαλούπολη, την άλλοτε Βασιλεύουσα του Βυζαντίου. Όλα ξεκίνησαν, όταν εκδόθηκε το νέο έργο του Αμερικανού συγγραφέα Νταν Μπράουν (πρόκειται περί υψηλόβαθμου τέκτονα, ο οποίος διοχετεύει κατάλληλα, με τη μορφή μυθιστορημάτων, πανάρχαιες τεκτονικές γνώσεις), υπό τον τίτλο “Inferno”, δηλ. στα ελληνικά «Κόλαση». Το έργο αυτό το εμπνεύστηκε από το ομώνυμο κεφάλαιο της επικής «Θείας Κωμωδίας» του Ιταλού μυητικού ποιητή του μεσαίωνα Δάντη Αλιγκιέρι.
Στην πραγματικότητα ο Μπράουν συνέγραψε το εν λόγω έργο για έναν βασικά σκοπό: για να δώσει το «σύνθημα» ότι «Έφτασε η Ώρα» για να αρχίσει να βγαίνει στη φόρα η μεγάλη αποκάλυψη! Τι κρύβεται δηλ. μέσα στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη! Διότι θα πρέπει να είναι πράγματι κάτι το πολύ συγκλονιστικό εκείνο που βρίσκεται «καλά κρυμμένο» μέσα στο αιώνιο αυτό μνημείο της ανθρωπότητας, που ενώ κάποτε λειτούργησε ως χριστιανική εκκλησία και ως μουσουλμανικό τέμενος, σήμερα είναι μουσείο ενός μεικτού βυζαντινο-οθωμανικού μεγαλείου. [ΣΗΜ.: η Οθωμανική αυτοκρατορία δεν υπήρξε παρά συνέχεια του Βυζαντίου].
Πολύ «περιέργως» αμέσως μετά την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του Νταν Μπράουν (το έργο αναδείχτηκε και αυτό σε παγκόσμιο «μπεστ σέλλερ») συνέβησαν οι γνωστές αποκαλύψεις των ανασκαφών στην Αμφίπολη. Τυχαίο; Όχι βέβαια, όπως άριστα γνωρίζουν μυητικοί κύκλοι σε Ελλάδα και εξωτερικό! Διότι ο κύριος σκοπός τόσο του νέου βιβλίου του Μπράουν όσο και του θορύβου που δημιουργήθηκε γύρω από τα αρχαία της Αμφίπολης είναι να προετοιμάσει την ανθρωπότητα για την αποκάλυψη του Μεγάλου Μυστικού.
Το Μυστικό των Μυστικών λοιπόν δεν είναι παρά «εκείνο» που βρίσκεται θαμμένο μέσα στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη! Εξάλλου δεν είναι καθόλου τυχαίες οι σχετικά πρόσφατες (το 2009) έρευνες Τούρκων και άλλων επιστημόνων στα... μπουντρούμια της Αγίας Σοφίας (!), δηλ. στις υπόγειες στοές κάτω του ναού, όπου και ανακαλύφθηκαν απίστευτα πράγματα!... Κάποια από αυτά βγήκαν τότε στη δημοσιότητα και συγκλόνισαν. Φαντάζεται λοιπόν κανείς πόσο θα συγκλονίσουν αυτά που έπεται να βγουν στη δημοσιότητα αργότερα και τα οποία οδηγούν στο Μεγάλο Μυστικό!
Και ποιο είναι τελικά το Μυστικό των Αιώνων; Μία άκρως προωθημένη πληροφορία, αναφέρει ότι πρόκειται για τον... τάφο του Μεγαλέξανδρου, που βρίσκεται ΜΕΣΑ στην Αγία Σοφία, στην Κωνσταντινούπολη!!! Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται οι μυστικιστικοί εκείνοι κύκλοι, οι οποίοι βρίσκονται πίσω από τις τουρκικές και ξένες αρχαιολογικές-επιστημονικές ομάδες που εκτελούν τις σχετικές εργασίες (οι κύκλοι αυτοί χρηματοδοτούν τις έρευνες αυτές).
Το πότε ακριβώς μεταφέρθηκε το λείψανο του Μεγαλέξανδρου στην Πόλη και πότε ετάφη στην Αγία Σοφία είναι κάτι για το οποίο οι απόψεις ποικίλλουν. Πάντως, είναι γεγονός ότι ο Μεγαλέξανδρος (ως βασιλιάς της Περσίας και διάδοχος του Δαρείου) όταν πέθανε -ή κατ’ άλλους δολοφονήθηκε-, βαλσαμώθηκε, προκειμένου να παραμείνει «άφθαρτος» στον χρόνο, σύμφωνα με τις δοξασίες της εποχής του ζωροαστρισμού. Το ταριχευμένο πτώμα του Προφήτη και Προδρόμου του Ιησού μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη πιθανώς κατά τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Δελφοί, Αμφίπολη και Πανέλληνες
Ποια η σύνδεση του βασιλικού μακεδονικού ταφικού μνημείου της Αμφίπολης με τον ιερό χώρο των Δελφών, στη Φωκίδα; Άμεση, όπως αποδεικνύει μια νέα επιστημονική θέση του ομότιμου καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), κ. Ευάγγελου Λιβιεράτου! Ο καθηγητής Λιβιεράτος είναι ειδικός πάνω σε θέματα γεωδαισίας και χαρτογραφίας -συνεπώς, είναι ένας σύγχρονος «γεωγράφος», με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου-, σχετικά δε με την ανακάλυψή του διαβάζουμε μεταξύ άλλων σε άρθρο καθημερινής εφημερίδας, της Πέμπτης 29 Μαρτίου 2018 τα εξής:
«Ο Τύμβος Καστά στην Αμφίπολη «δείχνει» στους Δελφούς! Μια νέα υποσημείωση στη μελέτη του μακεδονικού ταφικού μνημείου, που προσέλκυσε τα φώτα της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, καταγράφει η φαινόμενη «γεωγραφική σύνδεσή» του με το πιο ξακουστό μαντείο της αρχαίας Ελλάδας.
Τη σημαντική παρατήρηση και επιβεβαίωση, ότι ο άξονας της εισόδου του Τύμβου Καστά στην Αμφίπολη έχει προσανατολισμό στους Δελφούς, έκανε ο ομότιμος καθηγητής Ανωτέρας Γεωδαισίας και Χαρτογραφίας του ΑΠΘ, Ευάγγελος Λιβιεράτος, ανακοινώνοντας πρώτη φορά το αποτέλεσμα της έρευνάς του, ως συναφές σχόλιο της κύριας παρέμβασής του, το βράδυ της Τρίτης, στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, στο πλαίσιο της παρουσίασης της έκδοσης «Μέγας Αλέξανδρος – Οι Εκστρατείες και η Αυτοκρατορία του, καταγραφές σε 100 Σπάνιους Ιστορικούς Χάρτες», βιβλίου του οποίου είναι συν-συγγραφέας».
Ιδού πώς εξήγησε ο ίδιος ο κ. Λιβιεράτος την ανακάλυψή του: «Από μια πρόχειρη μελέτη στη δορυφορική εικόνα του κυκλικού μνημείου στο google earth είδα πως ο άξονας είναι προσανατολισμένος κατά το αζιμούθιο προς μια διεύθυνση, η οποία προεκτεινόμενη περνάει από ένα… μαγικό σημείο». Και σημειώνονται παρακάτω στο σχετικό άρθρο τα εξής σημαντικά: «Στα επόμενα βήματα της έρευνας, αφού έλεγξε τον προσανατολισμό του άξονα εισόδου στο μνημείο από επιτόπου στοιχεία και έκανε τους σχετικούς υπολογισμούς, επιβεβαίωσε την αρχική του εκτίμηση: Ο προσανατολισμός της εισόδου του Τύμβου Καστά οδηγεί στους Δελφούς»!
Αυτά διαβάσαμε λοιπόν στο ρεπορτάζ, πριν από μερικές ημέρες, και εδώ τίθεται το ερώτημα: υπάρχει άραγε σχέση ανάμεσα στο ΠΟΙΟΣ έχει ταφεί στο μνημείο της Αμφίπολης με τους Δελφούς, και μάλιστα με τη μάντισσα (ιέρεια) Πυθία που ως γνωστόν έδινε τους περίφημους «χρησμούς»; Μάλιστα, υπάρχει! Κι αυτό για μια σειρά από λόγους, ιστορικούς και όχι μόνο, όπως απέδειξε πολύ εύστοχα ο καθηγητής κ. Λιβιεράτος με το επιστημονικό πόρισμα που εξήγαγε και ανακοίνωσε (Μάρτιος 2018) στη Θεσσαλονίκη.
Ποια είναι όμως η ακριβής σύνδεση Δελφών-Μακεδονίας; Είναι ο πανάρχαιος πανελληνισμός, ο οποίος εκκίνησε από το μαντείο των Δελφών για ένωση των απανταχού Ελλήνων και δεν άργησε να εκδηλωθεί στο τότε ισχυρό ελληνογενές βασίλειο των Μακεδόνων. Ο πανελληνισμός, σύμβολο του οποίου είναι το περιβόητο «δελφικό έψιλον» (ή «διπλούν έψιλον»), το οποίο μετασχηματιζόμενο -όπως απέδειξε σε σχετική του έρευνα ο καθηγητής κ. Χρίστος Γούδης- μας δίνει μερικά ακόμη πανάρχαια σύμβολα: την τετρακτύ (ή αγκυλωτό σταυρό, στα σανσκριτικά «σβάστικα» εκ του ελληνικού «σωστική»), τον μαίανδρο, τον λεγόμενο «κέλτικο σταυρό» κτλ. Όλα αυτά αποτελούν σύμβολα του ΑΝΙΚΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ και χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στον ελληνικό πολιτισμό, αλλά και στους πολιτισμούς του κόσμου που επηρεάστηκαν τα μέγιστα από το αρχαίο ελληνικό πνεύμα.
Το ίδιο ισχύει και για το σήμα-κατατεθέν της Μακεδονίας και του δικού της πολιτισμού (του κατ’ εξοχήν ελληνοπρεπούς που εξελλήνισε τους βαρβάρους της ελλαδικής περιφέρειας), που δεν είναι παρά ο θρυλικός «ήλιος της Βεργίνας», ή «άστρο της Βεργίνας». Ένα αστέρι, το οποίο αποτελείται από 16 συνολικά ακτίνες, οι οποίες συμβολίζουν τις 16 Αλεξάνδρειες, τις πόλεις δηλ. με το όνομα «Αλεξάνδρεια» που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος, ή οι απόγονοί του, στις χώρες της Ανατολής που ο μέγας στρατηλάτης κατέκτησε δια μέσου της εκστρατείας του. Συμπέρασμα: το μακεδονικό κεντρικό σύμβολο του «ηλίου της Βεργίνας» ακολουθεί το δελφικό υπόδειγμα των Πανελλήνων που θέλει ως κεντρικό σύμβολο του ελληνισμού να είναι ο θεός Ήλιος σε διάφορες εκδοχές του. Ακόμη και ο σταυρός του Χριστιανισμού είναι κατά βάση ηλιακό σύμβολο, και από εκεί ακριβώς και το βασικό σύμβολο που απεικονίζεται και σήμερα στην ελληνική σημαία.
Επισκέφτηκε ο Μέγας Αλέξανδρος την Πυθία στους Δελφούς προκειμένου να λάβει τον «χρησμό» της; Βεβαίως! Άλλωστε, ήταν απαραίτητη η λήψη του «χρησμού» αυτού από τον κάθε Έλληνα στρατηλάτη πριν εκείνος ξεκινήσει την εκστρατεία του. Προτού ξεκινήσει τη μεγάλη του εκστρατεία προς την Ανατολή λοιπόν, ο Αλέξανδρος πήγε στο μαντείο του Απόλλωνα στους Δελφούς, για να ζητήσει τον «χρησμό» της Πυθίας. Να του πει δηλαδή η ιέρεια του μαντείου τι έλεγαν τα σημάδια των θεών για το δύσκολο έργο που ανέλαβε να εκτελέσει ο Αλέξανδρος.
Η Πυθία όμως, όταν πήγε σ’ εκείνη ο Αλέξανδρος, αρνήθηκε να του δώσει «χρησμό», αφού οι μέρες εκείνες δεν ήταν ιερές. Το μαντείο έδινε την σοφία του Απόλλωνα μόνο σε μέρες που θεωρούνταν ιερές. Τότε ο βασιλιάς της Μακεδονίας έπιασε την Πυθία και την έσπρωξε στο άδυτό της με τη βία, λέγοντας: «Όλες οι μέρες είναι για τον άνθρωπο ιερές για να τιμήσει τους θεούς»! Η Πυθία δεν μπορούσε ν’ αντισταθεί στη δύναμη του Αλεξάνδρου κι έτσι υποχώρησε.
Φτάνοντας στο ιερό η Πυθία είπε στον Αλέξανδρο: «Είσαι ανίκητος και κανένας δεν μπορεί να σου αντισταθεί!», εννοώντας το σπρώξιμό της με το ζόρι από τον βασιλιά. Ετοιμάστηκε έτσι να ανέβει πάνω στον τρίποδά της, όπου έλεγε τις προφητείες της με τη βοήθεια του Απόλλωνα. Ο Αλέξανδρος όμως δεν την άφησε να ανέβει, λέγοντας: «Στάσου! Δεν χρειάζεται να ανέβεις στον τρίποδα. Μου έδωσες πια χρησμό»! Πήγε μετά στα στρατεύματά του, που ήταν έτοιμα να ξεκινήσουν για τη μεγάλη περιπέτεια και γεμάτος χαρά φώναξε: «Χαίρετε άνδρες Μακεδόνες! Ο χρησμός του Απόλλωνα ήταν αίσιος! Είμαστε ανίκητοι»!
Είναι πάντως άγνωστο στους πολλούς ότι, πριν τον Μεγαλέξανδρο, ο πρώτος που σχεδίασε την εκστρατεία προς την Ανατολή -για τον εκπολιτισμό των λαών του ασιατικού κόσμου, οι οποίοι στέναζαν κάτω από τις δυναστείες των κατά τόπους τυράννων, και μάλιστα της Περσικής αυτοκρατορίας του κακού βασιλιά Δαρείου- υπήρξε ο πατέρας του, ο βασιλιάς Φίλιππος της Μακεδονίας. Ο Φίλιππος ήταν πράγματι εκείνος που συνέλαβε την ένωση όλου του ελληνικού κόσμου της εποχής υπό ένα κοινό κέλυφος, προωθώντας την ιδέα των Πανελλήνων. Ήρθε έτσι σε άμεση ταύτιση με το μαντείο των Δελφών, του οποίου ο ρόλος ήταν βαθύτατα πολιτικός: το εν λόγω μαντείο και το δελφικό «ιερατείο» ήταν το κύριο ενοποιητικό στοιχείο του ελληνισμού της αρχαιότητας, εξ ου και ονομάζεται από τους γνωρίζοντες ως «ελληνικό κέντρο» (δελφική αμφικτυονία).
Ο γνωστός Έλληνας συγγραφέας Κωνσταντίνος Α. Πλεύρης, στο ογκώδες και εξαιρετικό του έργο «Ο Βασιλεύς Αλέξανδρος» (5η έκδοσις, εκδ. «Ήλεκτρον», 2018), γράφει σχετικά με τα ως άνω τα εξής χαρακτηριστικά:
«Η Αμφικτιονία και Αμφικτυονία απετέλει αρχαιοελληνικόν θεσμόν, με σκοπόν την ένωσιν των διαφόρων πόλεων, προς αντιμετώπισιν κοινών προβλημάτων, επιθέσεις βαρβάρων κ.τ.λ. Επρόκειτο περί θεσμού, τον οποίον εισηγήθησαν και επέβαλαν τα Ελληνικά ιερατεία, που ήθελαν την ενότητα του Ελληνισμού, της Ελληνικής δηλαδή φυλής.
Αι αμφικτιονικαί πόλεις, δηλαδή αι πόλεις, που μετείχον στην Αμφικτιονίαν απεδέχοντο την λειτουργίαν, ανωτάτου οργάνου, του καλουμένου Συνεδρίου, το οποίον είχε το κυριαρχικόν δικαίωμα να επιλύη διαφοράς μεταξύ των μελών του, να επιβάλη κυρώσεις κ.τ.λ. Ήτο με άλλα λόγια ένα είδος ΟΗΕ, χιλιετίας προτού ιδρυθή αυτός ο οργανισμός.
Κατά το «Πάριον Χρονικόν» το αρχαιότερον Αμφικτιονικόν Συνέδριον συνήλθε εις Θερμοπύλας το 1522 π.Χ. (!). Η απαρχή πάντως των Αμφικτιονιών χάνεται, στο βάθος των αιώνων, αφού κατά τας παραδόσεις ιδρυτής των ήτο ο υιός του Δευκαλίωνος και της Πύρρας, ο Αμφικτύων, εξ ού και η άλλη γραφή της λέξεως».
Αυτά γράφει ο Κωνσταντίνος Πλεύρης λοιπόν, και το ζήτημά μας είναι ότι ο βασιλεύς Φίλιππος της Μακεδονίας, πατέρας του Αλεξάνδρου του Μέγα, είναι εκείνος που μέσω της ενότητας του ελληνισμού (= πανελληνισμός) πρόβαλλε το όραμα κατάκτησης της Ασίας, δηλ. της επανελλήνισης των λαών της Ανατολής που είχαν χάσει το φως του ελληνικού πολιτισμού της προϊστορίας! Είναι γνωστό ότι οι Πέρσες υπήρξαν απόγονοι του Έλληνα ήρωα Περσέα, και δεν είναι τυχαίο ότι δέχτηκαν τον Μεγαλέξανδρο όχι ως εισβολέα κατακτητή, αλλά ως απελευθερωτή! Δεν είναι τυχαίο ότι ο μεν Μεγαλέξανδρος έγινε… Πέρσης, κάθισε στον περσικό βασιλικό θρόνο ως διάδοχος του αυτοκράτορα Δαρείου, έλαβε Περσίδα σύζυγο (τη Ρωξάννη), ντύθηκε τα περσικά βασιλικά άμφια, απέκτησε περσικές συνήθειες κτλ., οι δε Ιρανοί ακόμη και σήμερα -χιλιάδες έτη μετά- τιμούν τον Μακεδόνα βασιλέα Αλέξανδρο ως ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ βασιλιά!
Μετά τη δολοφονία του πατέρα του, του Φίλιππου, λοιπόν, από τον Παυσανία, ο Αλέξανδρος ανέλαβε να φέρει εις πέρας το μέγα όραμα εκείνου, κάτι που το κατόρθωσε, δημιουργώντας την ελληνική αυτοκρατορία του 4ου π.Χ. αιώνος. Κι αυτό έχει να κάνει με την παμπάλαια «προφητεία» των Δελφών και με το ίδιο το γενεαλογικό δένδρο του Μεγαλέξανδρου, το οποίο μας οδηγεί… πίσω στον Δία και τον Ηρακλή! Ο Δίας συνευρέθηκε με την Αλκμήνη και γέννησε τον Ηρακλή, μέσω του οποίου περνάμε στη μακεδονική δυναστεία του Περδίκκα και, από εκεί, φθάνουμε τελικώς στον Μεγαλέξανδρο! Πληροφορίες για την καταγωγή του Αλέξανδρου από τους θεούς μας δίδουν ο Παυσανίας και ο Διόδωρος.
Το μεγάλο μυστικό λοιπόν του Μεγαλέξανδρου ήταν η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, η οποία επετεύχθη μέσω της ενότητας του Διάμεσου Χώρου της Ευρασίας: της πλέον κρίσιμης «γαιωμάζας», η οποία ξεκινά από τις αδριατικές ακτές της Ιλλυρίας και απολήγει στο σινικό τείχος, πολύ πέραν του Ινδού ποταμού. Ύστερα από τον ξαφνικό θάνατο του Αλεξάνδρου, πέρα στα βάθη της Ανατολής, η μητέρα του, η Ολυμπιάδα, προσπάθησε να διατηρήσει ζωντανό το πανελλαδικό όραμα και την αυτοκρατορία του γιου της. Η δολοφονία της από συνωμότες οδήγησε στο να «σπάσει» η ελληνική-μακεδονική αυτοκρατορία σε τέσσερα ξεχωριστά βασίλεια…
Απ’ ευθείας απόγονος του Μεγαλέξανδρου υπήρξε η βασίλισσα της Αιγύπτου Κλεοπάτρα. Ήταν η τελευταία, ως απεδείχθη, Ελληνίδα βασίλισσα του βασιλείου των Πτολεμαίων, το οποίο προέκυψε έπειτα από την πτώση της αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου. Η Κλεοπάτρα, ως γνήσια απόγονος του Αλεξάνδρου και θυγατέρα θεών, τα έβαλε με την πανίσχυρη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία της εποχής! Ηττήθηκε όμως, στη ναυμαχία του Ακτίου, και αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει… Μία «απόκρυφη» ερμηνεία, που δεν φαίνεται να στερείται βάσεως, θέλει… η Κλεοπάτρα να είναι θαμμένη μέσα στον τάφο της Αμφίπολης! Άλλωστε, σε γυναίκα ανήκει το ένα σημείο του βασιλικού τάφου!